Waterspreeuw

Al wéken wilde ik een keer naar de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD), naar de daar bivakerende Waterspreeuwen, maar alsmaar kwam het er niet van. Dan is de kerstvakantie dus die ideale gelegenheid om de schade in te halen. Dus klom ik vanmorgen om 9:25 (het blijft tenslotte vakantie) in de trein om via Utrecht en Leiden af te reizen naar Heemstede. Daar een OV fiets opgehaald en vervolgens per fiets verder naar uitspanning 'de Oase', aan de rand van het duingebied. Hier de fiets geparkeerd, aangezien je er a) met de fiets niet in mag en b) het er toch niet te fietsen was zo glad. Hier bleek dat je een dagkaart moet kopen om er in te mogen... Wat een gedoe. Voor moderne mensen was de kaartjesautomaat niet geschikt; alleen met muntgeld betalen... Dat had ik niet dus aan de toevallig passerende boswachter gevraagd wat te doen: Bij de Oase kopen en als ze 't daar niet hebben gewoon zonder kaartje naar binnen. Ik weer terug naar de Oase. Hadden ze daar geen dagkaartjes meer. Er zaten een stel jongelui die 'al klaar' waren. Een van hen gaf mij zijn kaartje. Aardig!! Dus: op naar de Waterspreeuw. Dat was nog een hele operatie, want het was hier en daar spekglad in het bos, waardoor je beter door de rulle sneeuw kon lopen, wat dan wel weer extra zwaar was. Bovendien liep ik met de telescoop te zeulen, die achteraf helemaal niet nodig was, maar je kan er soms maar beter mee dan om verlegen zitten. Gisteravond had ik de punten waar het beest het laatst gezien was (ook gisteren) al in de GPS gezet, maar kon dat niet helemaal vinden... Bleek een paadje gemist te hebben. Dus na enige omzwervingen en geploeter buiten de paden, kwam ik dan toch bij het juiste kanaaltje terecht. Hier trof ik al gauw een mooi dichtbij de doelsoort van de onderneming aan. Rustig fouragerend, en zich niets aantrekkend van passerende wandelaars en vogelaars zat 'ie aan de overkant van het kanaaltje, leuk zijn gedrag demonstrerend door afwisselend te snorkelen (alleen koppie onderwater) en te duiken, steeds met een hapje bovenkomend. Even later vloog hij weg richting watervalletje en dus ging ik maar op zoek naar zijn maatje, een paar honderd meter verder op. Ook deze liet zich van zeer dicht bij bekijken en fotograferen. Hieronder een paar foto's en een filmpje.

Rotskruiper en oehoe

Afgelopen maandag ontdekte Arnold Meijer een rotskruiper in de ENCI groeve in Maastricht. Dat is een leuke vondst van een soort die 20 jaar geleden voor het laatst in Nederland is gezien toen er langdurig een juveniel beest op het hoofdgebouw van de VU in Amsterdam verbleef. Dat was in de periode dat voordat ik mij met twitchen bezig hield dus deze limburgse vogel was voor mij een must. Eerder van de week kon ik niet echt van kantoor weg en gisteren was het SOVON-dag en dat wilde ik toch eigenlijk ook niet missen, daarom dus vanmorgen met de eerste trein, wat heroïscher klinkt dan het is, om 8:11 uur richting Maastricht vertrokken. De treinreis leverde nog weer een nieuwe treinlijstsoort op, een patrijs vloog verschrikt op uit een mooi berijpte akker ergens in Brabant. In Maastricht heb ik mij van een OV-fiets voorzien en ben ik naar de bekende plek gefietst. Bij het eerste kijkpunt aan de noord kant van de groeve kon met enige fantasie de oehoe (180b op de jaarlijst en 280 op de lifelist) ontwaard worden, maar echt bevredigend was het niet, je keek al behoorlijk tegen het licht in. Maar voor die oehoe kwam ik ook eigenlijk niet, mooi meegenomen, nog even een schaamsoortje opvegen, maar het echte werk moest nog beginnen. Al gauw was het zicht zo slecht dat het meer noordwestelijk gelegen kijkpunt betere kansen bood. Hier gebeurde echter helemaal niks, wandelaars kwamen en gingen, even als vogelaars. Een eekhoorn zorgde even voor wat vertier maar al gauw werden de blikken toch weer groevewaarts gekeerd. Rond half 2 vonden we (Guus Peterse was inmiddels voor een 2e dosis rotskruiper aangeschoven) dat het op het van hier goed zichtbare meer zuidelijk gelegen kijkpunt wel erg druk werd en dat het dus tijd werd om daar maar eens te gaan kijken. Geen moment te vroeg zoals bleek want toen ik aangefietst kwam ging er net een opgewonden golf door de daar opgestelde vogelaars. De vogel kwam van achter ons, ongeveer vanaf de fabriek onder ons langs gevlogen en verdween in een van de vele gaten (voor de lokaal bekenden, het 4e van links). Helaas was ik nog met m'n kijker en telescoop aan het stoethaspelen zodat ik deze actie miste... Gelukkig verscheen na een klein kwartiertje de vogel wederom en verplaatste zich nog wat verder naar links om vervolgens minutenlang onder in het 2e gat rond te scharrelen, daar wat heen en weer te vliegen, nog een poosje rond te dwarrelen, ondertussen alle kenmerken tonend, hopachtig gedrag en vlucht, trekkerig rond kruipen, daarbij ook steeds met de vleugels trekkend en in vlucht lijkt hij nog het meest op een grote vlinder. Wat een gaaf beest!!! Nr. 181/281 kon bijgeschreven.

Visarend (#161 op de jaarlijst)

 De weersvoorspellingen hebben het voor vandaag over de enige mooie dag in de komende 15... Daar moet ik maximaal misbruik van maken. Om half 10 zit ik op de fiets, onderweg naar het Noorderpark. Een uurtje later zit ik met koffie, de telescoop gericht op de visarendboom aan het Bert Bospad klaar voor wat komen gaat. Vooralsnog nog geen visarend, maar wel een mooie bruine kiekendief, spelende juveniele sperwers, diverse buizerden. De koffie smaakt uitstekend en ik zit hier heerlijk in het zonnetje. Na een uurtje verder. Er is inmiddels wel wat meer wind, maar dat is niet zo erg. Door naar Tienhoven en de eendekooi, kijken of de visarend zich daar ophoudt. Ik zit me druk te maken over het nauwe hekje aan het tienhovens kanaal, waar het zo moeilijk doorkomen is met mijn fiets met alles er op en er aan, maar tot mijn grote geluk staat het open. Lekker zo door rijden. Maar niet te hard, want het zijn niet alle drie buizerden die daar jagen!! 1 van de drie is de visarend!! Hij is aan het jagen boven de plasjes, en zweeft even later af richting: Bert Bospad. Even later zie ik 'm weer zweven. Nu met een buit in zijn poten. Hij is dus vast even naar de stille plas geweest.

Bij het bekende bankje eet ik mijn boterhammetjes. Er is niet echt veel meer te zien, anders dan een 2-tal grote zilverreigers en een paar kieviten. Verder via Hollandse Rading. Langs de Graaf Floris V weg zie ik een ringslangetje het kanaaltje oversteken. Later tref ik een doodgereden excemplaar :-(. Bij de boerderij winkel achter de Mauritshoeve eet ik een ijsje. Om een uur of 5 (inclusief boodschappen doen) ben ik weer thuis.

Géén Siberische grijze ruiter...

Om half vier vanmiddag kwam op mijn mobieltje de melding binnen van een mogelijke siberische grijze ruiter op de Zuidpier in IJmuiden. Zonder verder nadenken ben ik in de eerstvolgende trein gesprongen. In Utrecht kwam de enigszins teleurstellende melding dat zo'n 20 man het beest niet terug konden vinden, en het advies aan mensen onderweg om wellicht de Noordpier te gaan afzoeken. Toch ben ik maar verder gegaan op mijn oorspronkelijke weg naar IJmuiden Marina. Om goed zes uur kom ik daar aan en zie ik een heleboel vogelaars met hun scoop over hun schouder richting parkeerplaats lopen. Voor de zekerheid vraag ik nog maar even maar de het antwoord is dat ondanks zéér intensief zoeken door een boel mensen het beest niet terug is gevonden. Met de zelfde bus als waarmee ik gekomen ben keer ik dus maar terug naar Amsterdam Sloterdijk. Als troost, en gezien het feit dat het inmiddels toch wel etenstijd is, haal ik bij een pasta-afhaaltentje een lekkere portie ravioli met tomatensaus en mozzarella, compleet met een klein flesje prosecco. Van de NS heb ik eerder dit jaar als goedmakertje voor de winterperikelen een upgradekaartje gekregen om van een 2e klas een 1e klas kaartje te maken. Daar heb ik vandaag maar gebruik van gemaakt zodat ik lekker rustig en uitgebreid kan zitten. M'n pasta en wijntje smaken prima en met een lekker stukje Zucchero Fornaciari erbij vermaak ik me prima. Om even na 8 uur weer thuis. Vier uurtjes OV voor Jan met de Korte Achternaam, maar desondanks heb ik me best vermaakt.

Moderne zeezoogdieren in de Varangerfjord

De zeezoogdieren in de Varangerfjord maken gebruik van social media (zie het laatste woord van de beschrijving...;-)

Finland 2010 dag 12 Utsjoki - Berlevag

Eerst even bij de leuke bootjes kijken, een wandelingetje langs de rivier maken en dan op naar Noorwegen. Langs de rivier diverse kemphanen en bontbekpleviertjes en zelfs een waterspreeuw scheert snorrend over de stroming, om even op een dikke steen te landen. Helaas zit hij er maar kort en vliegt hij gauw weer naar de overkant waar een woeste beek zich in de rivier stort. Er bloeit een mooi geel viooltje. Viola biflora, oftewel tweebloemig viooltje.

Helemaal links in beeld een huisje zoals dat waarin we verbleven. We rijden helemaal langs de Finse, zuidelijke oever van de Tana. We stoppen even bij een brugje en kijken naar een vrouw middelste zager. Even verder een leuk plekje voor koffie. Jammer dat het regent. In de auto blijven dus maar. Dat heeft onverwachte voordelen, want in het beekje waar we naast staan foerageert en poetst op zijn gemakje een grote gele kwikstaart en even later verschijnt zelfs een blauwborst. Niet met een wit vlekje in het blauw, zoals bij ons, maar met een rood ‘sterretje’, de ‘originele’, nominaat vorm. Leuk!! Na de koffie verder langs de rivier. Zonder iets te merken passeren we de Fins-Noorse grens. Alleen zie je op de borden ineens Noorse namen en verkeersborden en de huizen zijn anders. Ergens langs de weg zie ik in een flits 2 elanden grazen maar we zijn er voorbij voor ik het goed en wel in de gaten heb. Keren is op deze weg niet echt mogelijk dus laten we het verder maar zitten. We eten onze boterhammen op een parkeerplekje aan de voet van een hoge rotswand, aan de oever van de rivier. Het regent nog steeds dus blijven we weer lekker binnen zitten. Bovendien zijn er veel muggen. We rijden op een gegeven moment ergens een klein wegje in, gewoon zomaar om even te kijken en komen uit in een groot schorrengebied waar 2 paartjes kleine jagers zitten te broeden en waar Temmincks strandlopers vlak bij de auto fourageren en baltsen (geluid hier). In de fjord zie ik een zwarte zeekoet en veel eidereenden. Waar de weg van de rivier afbuigt en de bergen in gaat wordt het bos (voor zover je daar van kunt spreken met berkjes van nauwelijks 3 meter) nog dunner en komen we op de kale fjell terecht. Prachtig groot weids landschap. Hier en daar zie je op dit verlaten land toch huisjes staan, waar zouden die mensen van leven of zijn het allemaal vakantiehuizen van mensen die in de stad wonen? Bij de splitsing in de weg waar je linksaf naar Berlevag gaat en rechtdoor naar Batsfjord is ook weer een meertje. Hier zwemt een roodkeelduiker en na iets beter kijken zie ik ook 2 of 3 grauwe franjepoten ronddobberen onder de dekking van de oever. We nemen hier de weg naar Berlevag. Er vliegen hier en daar kleinste jagers en in een meertje dat nog half vol ijs ligt zwemt heel toepasselijk een ijseend. We stoppen ergens voor een sanitaire pauze, en ik zie kort een sneeuwhoen vliegen. Helaas blijft het regenen. Het is ook koud, niet warmer dan een graad of 11, met een koude wind. Geen weer om eens even een stukje te wandelen, hoe aantrekkelijk het landschap er ook uitziet. Via Kongsfjorden komen we rond 6 uur aan in Berlevag. Hier logeren we in een pension dat ons door Harry en Ans Verschuren is aangeraden. Zij verbleven er in 2006 met hun caravan. We hadden voor ons 3-en een kamer gereserveerd, maar dat blijkt wat al te krap. Gelukkig is er nog een kamer vrij. Ik heb dus lekker even 2 nachten een kamer voor mezelf.

Ook hier zijn weer baltsende Temmincks strandlopers. Later wil ik eens proberen eentje te fotograferen, maar nu is het koud, winderig en regenachtig (en etenstijd).

Finland 2010 dag 11 Tankvaara - Utsjoki

Om half 3 sta ik op om eens te horen hoe een Fins bos bij middernachtszon klinkt. Buiten mijn raam zingt een koolmees, en in de verte hoor ik keep, de alomtegenwoordige fitis en zanglijster, maar het lijkt niet op ons ochtendconcert. In het bos springt een sneeuwhaas voor me uit over het pad. Zijn buik en poten zijn nog wit, zijn lijf bruin-grijzig. Zijn oren zijn korter dan van onze haas.

Ik loop het 3 km rondje, met de blauwe kegeltjes. Op een paar plaatsen ga ik zitten en luisteren, maar het levert anders dan een heggenmus niets nieuws op. Het is wel een vreemde gewaarwording, om midden in de nacht in helder daglicht door het bos te lopen. Om even voor 4 uur lig ik weer in mijn bedje.

Om half 8 weer op. Alleen nog maar koud water dus geen douche, maar kattenwasje. Ontbijt en verder naar Utsjoki, met eerst een wandeling bij Saariselka. Wederom een mooie wandeling. Het regent een paar spetjes, en heel even lijkt het zelfs of het sneeuwt. We zouden een pad volgen, maar een rendier paadje is veel leuker, en met de GPS kom je wel weer terecht bij je beginpunt. Rond 11 uur terug bij de auto. Even koffie drinken en dan weer op weg. Wel hier en daar op ’t gemakje een beetje omkijken. Rond etenstijd zijn we in Inari. Doen een paar boodschapjes en halen nog even geld bij de Otto (Fins voor geldautomaat). Aangezien de baby van collega Suus nog niet is geboren wacht ik nog met het aanschaffen van een kraamkadootje tot we hier op de terugweg wéér langskomen. Verder dus weer. Rond 15:30 thee bij Nellan Tuulen Tupa, een fameuze plek onder vogelaars, omdat hier op de voedertafel de haakbek gezien kan worden. Ook vandaag is dat het geval, eigenlijk een beetje té makkelijk, gewoon kopje thee nemen, gaan zitten en wachten tot hij komt. Andere leuke waarnemingen zijn de grote hoeveelheid barmsijsjes en witstuitbarmsijsjes, kepen in prachtig zomerkleed en een kort bezoek van de bruinkopmees. Dom genoeg heb ik de camera in de auto laten liggen. Op de terugweg nog maar een poging doen. Na de thee met haakbek kan mijn dag eigenlijk niet meer stuk, maar moeder heeft nog wel een wens, franjepoten zien in een meertje. Franjepoten zijn kleine (musgrote) steltlopertjes die kunnen zwemmen. We hebben net thee gedronken, maar we hebben zelf ook nog en stoppen bij een meertje. En jawel. Ik zie een klein beestje op het water, en nog een en nog een… Een stuk of 5 franjepoten scharrelt rond tussen de golven, want het waait behoorlijk. Wie weet hoeveel we er al gemist hebben door gewoon niet op de goeie plek te zoeken. We hebben steeds gekeken naar ondiepe poeltjes met veel begroeiing, maar dit is een heus meertje, met een grondelende zwaan, dus redelijk diep. Nu kan de dag dus helemaal niet meer stuk. Tegen een uur of zes zijn we in Utsjoki, waar we in een klein bungalowtje op een vissersbungalowparkje aan de rivier de Tana overnachten. In het huisje zelf is geen stromend water, dus ook geen douche en toilet ,maar we staan tegen over het toilethuisje, en voor een nacht is het niet zo’n ramp. Ik kook lekker macaroni. Er liggen buiten mooie houten visbootjes die ze hier op de rivier gebruiken om op Zalm te vissen. De Tana is de grensrivier die Fins Lapland scheidt van de Noorse provincie Finnmark.

Finland 2010 dag 10 Sodankylä - Tankavaara

Vandaag niet zo’n lange rit, ca. 130 kilometer. We willen wandelen op de fjell, boven de boomgrens. Aangezien de streek rond Sariselka en Tankavaara vrij hoog ligt is het daarvoor een prima plek. Onderweg gestopt bij Ilmakiaapa, een lintuturni vlak langs de weg. Een Noordse Gele kwik kan toegevoegd aan de lijst, maar verder niet veel bijzondere waarnemingen. Tegen 2 uur komen we aan bij het Urho Kekkonen NP, waar het gouddorpje Tankavaara deel van uit maakt. WE kijken even binnen in het bezoekerscentrum maar gaan eerst wandelen. Een mooie wandeling, ca. 6 KM Kuukkeli (taigagaai) heet de route, gemarkeerd met plaatjes van bruine denneappeltjes. Eerst door dun dennen- en sparrenbos, later door berkenbos met bomen niet hoger dan 4 meter. Er zingen sijsjes en kruisbekken roepen ook regelmatig. Vanaf de uitkijktoren op de top van de berg een mooi uitzicht over de omliggende streek. Verder qua vogels niet veel bijzonders, tot we een stelletje taigagaaien tegenkomen dat hun reputatie van nieuwsgierig zijn eer aan doet en redelijk dicht bij komt om ons nader te bekijken, ons daar bij de kans gevend hen goed te bekijken en te fotograferen. Erg leuke vogels met een lief uiterlijk, waarschijnlijk door dat witte pluisje op hun bovensnavel.

Om half 5 zijn we weer beneden. Bij het bezoekerscentrum nog even een kaart kopen voor Tjitske, die haar zwemdiploma A gehaald heeft, en daarna naar het huisje, nog geen 100 m verderop. Huisje is klein, maar van alle gemakken voorzien. Beneden één kamer met keukentje, eettafel en een 2-persoons bed. Boven is een zolder met nog 3 slaapplaatsen. De ouwe lui slapen beneden, ik boven. Ik heb tijdens de wandeling besloten dat ik vannacht op ga staan om te horen of er dan meer vogels zingen, aangezien we het toch wel erg stil vinden in het bos. Bij ons zingt alles door elkaar, hier hoor je af en toe een vogel… Na het eten dus op tijd naar bed.

Finland 2010 dag 9 Kuusamo - Sodankylä

Op tijd uit het huisje vertrokken. Nog even bij het primitieve (bij ons zouden ze al 10 jaar geleden gesloten en achter slot en grendel gezet zijn) fabriekje gekeken waar 4 mannen/jongens (vader en 3 zonen) van korte stammetjes – ongeveer 50 cm lang - dakspanen maken. De baas van het spulletje waardeert de aandacht en geeft twee versgeschaafde exemplaren mee. De machine bestaat uit een door een oude tractor aangegeven bandschaaf die centimeter dikke plakjes van een boomstammetje schaaft dat er door een de baas met een ijzeren haak á la Kapitein Haak tegen aan geduwd wordt. Een 2e man slaat steeds de haken in de stammetjes, een 3e vangt de verse spanen op en een 4e, de jongste van het stel en niet ouder dan een jaar of 14 stapelt ze op een pallet. De fabriek bestaat al op deze manier sinds de 2e wereldoorlog. Hierna op naar Kaukosari om daar nog eens bij de lintutorni te kijken waar we vorig jaar vlak bij verbleven. Het is dan ook inmiddels koffietijd. Een paartje kwikstaarten trekt zich niks van ons aan en scharrelt rond de auto. Een groenpoot ruiter vindt ons wél een beetje eng en maakt dat duidelijk door op een paaltje in de buurt te gaan zitten alarmeren. Na een paar minuten vertrouwt hij het wel en wordt stil. Hier verder smiet, kuifeend, middelste zager, brilduiker, goudvink en rietgors. Weer verder. Bij een meertje aan de snelweg (stel je daar niet al te veel bij voor, 2baansweg, je mag meest 100 of 80 en je komt er regelmatig fietsers, skeeleraars, langlaufers en rendieren tegen) grote opschudding. Een zeearend wordt belaagd door meeuwen en bonte kraaien. Verder op zit op de zelfde plek als vorig jaar een roodhalsfuut te broeden. Onderweg ergens brood gegeten en in de buurt van Pelkoseniemi bij Arvoosjoki thee. Er zijn geen pestvogels, zoals in 2006, maar wel de eerste brilduike met pulletjes. Het zijn er zeker 10 en eentje heeft nog koudwatervrees en klimt op ma haar rug. Om 18:00 uur komen we bij de bekende B&B aan. Keurige 3-persoonskamer met wifi. Na installeren lopen naar de pizzeria. 3x vegetariana. Lekker!! Hierna internetten, blog bijwerken en naar bedje.

Finland 2010 dag 8 Oulanka Naturereserve

Zaterdag 12 juni, Oulanka

Vandaag naar Oulanka, vorig jaar hier waterspreeuw en grote gele kwikstaart. Mooie rit. Kwart voor 10 ter plekke. Het bezoekerscentrum/café gaat pas om 10 uur open. Dus eerst maar even rugzakjes inpakken en naar de bushplee. Daarna eerst tijd voor verse koffie met koek. Lekker!! De wandeling is niet veel anders dan vorig jaar, de orchisjes zijn weer op de zelfde plek, maar meer. Jammer genoeg zijn de waterspreeuw en de grote gele kwik dit jaar niet van de partij. Die zitten nog te broeden. De mooie weitjes van vorig jaar zijn nu nog in knop, maar er bloeien in plaats daarvan dotters, viooltjes en trolliusen. Aan een meertje bloeit de lakka overvloedig, naast ledum en andromeda, die net beginnen. Steeds vliegen kruisbekken over. Langs de route staan bordjes met uitleg over het gebied, de bomen en de dieren in het bos. Een beetje natuur voor dummies, maar ook wel erg leuk. Om half 4 weer bij de auto en om half 5 weer bij het sokoshotel in Kuusamo voor het afsluitend diner van de birdrace. Olli heeft geregeld dat er voor ons iemand is die een beetje ondertiteling kan geven. Die is echter ook belast met het rond geven van de microfoon, zodat dat in eerste instantie niet helemaal lukt. De teams vertellen een voor een hoe hun dag verlopen is, hoe zwaar ze het gehad hebben, hoe de soorten niet waren waar ze verwacht werden en andere soorten op plaatsen waren waar ze niet werden verwacht. Ik heb verteld hoe wij het aangepakt hebben. Om kwart over 12 even buiten luisteren, naar bed, lui opstaan, lekker bij de picknicktafel koffiedrinken, langzaam in de zon lunchen en op tijd weer thuis en naar bed. Dit word duidelijk gewaardeerd. Onze score is de laagste, maar onze kilometer/soort ratio is de beste, zodat we de ecoprijs winnen…. Van het hele telsysteem vat ik in eerste instantie niet zo veel, maar het wordt gaandeweg duidelijker. Het winnende team heeft uiteindelijk 127 van de in totaal 162 waargenomen soorten gezien. Aansluitend diner. Rond 9 uur af naar huis en naar bed. Onderweg even opwinding over een wulp die doet of hij een uil is….

Finland 2010 dag 7 Kuusamo Birdrace

Na vannacht om kwart over 12 de koekoek als eerste soort te hebben kunnen schrijven zie ik om 6 uur ’s morgens als ik naar de WC ga de parelduikers aan de overkant zwemmen. Da’s 2. Verder zijn er visdiefjes, zingen sijsjes en vink en komt kwikstaart even langs om te kijken of er nog kruimeltjes zijn. Om even over achten de deur uit en om 4 minuten over 9 zijn we weer op Valtavaara. Wederom is het stil… We lopen het paadje een eindje op, maar het blijft stil. Dat belooft niet veel goeds. Wel zien we een gaai, een soort van de 108… Niet slecht dus. We besluiten naar Virkkula te rijden om daar de blauwstaart dan maar te proberen. Daar treffen we team 11, die zich afvragen waar de vogels zijn. Terwijl we koffie drinken komt een grote bonte specht op het door anderen gestrooide brood af. Even later hoor ik dan toch de blauwstaart. Ook een taigagaai komt eens even bij het brood kijken en een paartje pestvogels vliegt over. Dat zijn toch leuke dingen zo bij een kopje koffie. Na de koffie verder. De aardige Finse meneer die we eerder ook al op de (in eerste instantie onvindbare) hut bij Kuusamo troffen geeft ons nog een paar aardige tips. Onderweg staat een grote groep vogelaars inde berm te kijken en luisteren naar iets. Een bosgors blijkt. Ook Haan en ik zien hem en, terwijl we nog een poosje wachten zodat moeder hem misschien ook nog kan zien, ontdek ik een dwerggors. Leuke soorten, allebei behorend bij de 2 keer 20.We rijden verder maar Vuotunki, een goede plek voor eenden en steltlopers. Qua eenden klopt het wel, er zitten alles bij elkaar zo’n 8 soorten, maar aan steltlopers leeft het niets op, waarschijnlijk doordat de waterstand zo hoog is, hun pootjes zijn te kort…. Het is inmiddels tegen half 2 en we maken langzaam weer ons rondje naar het zuiden. Via de hut waar gisteren de roodmus en het bokje waren. Hier treffen we nu alleen watersnip en boompieper. Jammer. De hutten bij Kuusamo doen ook niet helemaal wat ze van de week wel deden. Om half 7 zijn we weer thuis, met een totaal lijst van 58 soorten. Er hadden er nog best een aantal bij gekund, aangezien een aantal soorten dat we van de week al wel gezien hebben, nu niet meewerkten. Misschien dat we straks nog even een poging voor een uil doen, maar dat moet je echt treffen. Na het eten komen we tot de conclusie dat we daar geen zin meer in hebben. We laten het hier dus bij. Om 11 uur naar bed.

Finland 2010 dag 6 Kuusamo

Vandaag gaan we naar een hut in de buurt van Ruka en naar Valtavaara. Die hut moet een goeie plek zijn voor onder anderen bokje, breedbekstranloper en dwergors. We vinden deze hut, in tegenstelling tot die van gisteren, in één keer. Na een klein stukje lopen over een vlonder, er bloeit een viooltje en mooi wit/geel vetblad, kom je uit bij een hut die uitkijkt over een moeras met plasje. Er is voortdurend gemekker van baltsende watersnip te horen, verder boompieper, fitis, rietgors en -zanger. Een vreemd liedje trekt mijn aandacht. Een roodmus!!! Prachtig zichtbaar zingt hij in een boompje vlak naast de hut. Een kraanvogel komt aangevlogen en landt. Statig schreidt hij door het moeras, links en rechts wat oppikkend. Er klinkt ineens een raar, een beetje bubbelend, geluid. Naluisteren op de MP3speler leert dat dat een bokje was. Helaas laat hij zich maar een keer horen. Als een bui over trekt schuilen we even, en daarna keren we terug naar de auto. Op naar Valtavaara. Om half 1 daar, boterhammetje eten en om 1 uur wandelen. Op de plaatsen waar we vorig jaar de blauwstaarten hoorden blijft het nu stil. Wel zijn er kruisbekken, sijsjes, een paartje pestvogels dat met nestmateriaal in de weer is, grauwe vliegenvangers en gekraagde roodstaartjes. Ook de drieteenspecht laat zich helaas niet zien. Om klokslag 4 uur terug bij de auto. Gauw naar Kuusamo terug voor de inschrijving en aftrap van de Birdrace van morgen. De teams stellen zich voor en vertellen (waarschijnlijk, want alles gaat in het Fins) wat hun doel en plannen zijn. Wij vertellen dat we vooral veel zin hebben in een leuke dag vogelen. Daarna huiswaarts, macaroni, thee en huiswerk voor morgen doen, aangezien de vogelnamen alleen wetenschappelijk en Fins zijn weergegeven. Voor het gemak is een Nederlandse vertaling wel zo makkelijk. De telling van de soorten is ingewikkeld. Ze zijn onderverdeeld in 4 categorieën, 70 makkelijke die je eigenlijk zonder moeite overal zou moeten kunnen waarnemen. Dan volgen 2 keer 20 soorten die ook zonder bijzondere voorkennis op de juiste plek te doen zouden moeten zijn. Vervolgens zijn er 108 ‘harde’ soorten, die niet jaarlijks worden waargenomen. Om 11 uur bedtijd. Om kwart over 12 doet een koekoek van zich horen. Da’s mooi makkelijk beginnen.

Finland 2010 dag 5 Kuusamo

Half 8 opstaan, douchen en ontbijt met witte kwikstaart, pap en klein pannekoekje. Half 10 vertrek voor ‘oefenrondje’ langs een aantal goeie plekken die Olli ons gister gewezen heeft. We beginnen zo’n 2 kilometer vanaf de ingang van het bungalowpark waar we verblijven. In een bocht van de (onverharde) weg kunnen we op het meer kijken. Wat in het bos zingt klinkt spannender… Matkopmees, sijs, goudvink, kruisbek en fitis. Het water borrelt hier uit de grond. Kwel van de overkant van de weg? Helemaal duidelijk wordt het niet, maar grappig is het wel. Kort na dat we de verharde weg op rijden moet een plekje zijn waar je op een goeie eenden plek kunt kijken. We vinden het niet helemaal, maar springen ergens over een slootje, banjeren wat door de struiken en dan komen we wel ongeveer aan de waterkant. Het levert echter niet de beloofde tafeleend (een lokale zeldzaamheid) op. Aan de overkant van de weg zingt een paapje enthousiast zijn liedje vanuit een half omgeschoffelde wilg. Een boertje dat langsfietst moet eens even kijken wat die rare buitenlanders aan het doen zijn. Na een blik door de telescoop constateert hij dat één (öks) zo’n vogeltje maar alleen is. Het moeten er kaks (twee) zijn. Daarna fietst hij met een brede zwaai weer verder. Wij rijden de andere kant op ook verder. Het is intussen koffietijd en op een plekje waar we uitkijken op water met brilduikers genieten wij in de zon, zonder noemenswaardige muggenlast onze koffie. Verder zingt hier de geelgors. We zoeken een lintutorni aan de zuidkant van Kuusamo, die een goeie eenden- en waadvogelplek moet zijn, maar kunnen het niet vinden. Dan zoeken we zelf maar een plekje…. Aan een meertje, Toranki, zetten wij ons met onze stoeltjes en de telescoop neer, eten onze boterhammetjes en zien wel wat er voorbij komt. Dat is heel wat. Bij de auto staat een kapjesmorielje. Helaas maar eentje, maar wel een hele mooie. Er zwemmen veel brilduikers, vooral mannetjes. Een parelduiker, grote zeeëenden, nonnetjes en kuifeenden. Er zwemt af en toe een zoogdier voorbij; eerst denken we een otter, dan een bever, maar het blijkt een muskusrat te zijn, later blijken het er veel meer te zijn, we zien er zeker 5, op allerlei plaatsen. Als we zo rustig zitten te kijken, ziet moeder zomaar ineens een eland! Rustig graast hij, op het land, tussen het riet en even later in het water, met zijn hoofd half onder, om vervolgens druipend, met slierten waterplanten uit zijn mondhoeken weer boven te komen. Op de achtergrond zie je de watertoren en de reclame zuilen van de ABC en CityMarket in het centrum van Kuusamo. Raar gezicht!! Hiervandaan zie ik ook een van de uitkijktorens die op de kaart staan aangegeven. Hier gaan we ook nog even kijken. Levert niet veel nieuws op. We wagen nog één poging voor die andere hut. Het moet zijn aan het zelfde wegje als waar we nu op zijn, maar dan aan de andere kant van de doorgaande weg…. We kunnen blijkbaar gewoon niet zoeken, want we zijn er vanmorgen gewoon langs gereden…. Suffies!! Hier zijn veel dwergmeeuwen, prachtig wit, sommige zelfs bijna rose, met gitzwarte petjes en knalrode pootjes. Verder een paartje roodhalsfuten, een zomer- en wintertaling, samen in een telescoopbeeld. Ook in Nederland is dit geen alledaags beeld. Om vijf uur houden we het – onwillig – voor vandaag voor gezien. We moeten nog tanken en een paar boodschapjes doen, want haan wil nu ook zo’n antimuggenhulk Hierna gauw naar huis, capucijners met kaas en sla. Tijdens het eten merk ik op dat het nou zo leuk zou zijn als de Loon hier langs zou zwemmen…. De woorden zijn bij wijze van spreken mijn mond nog niet uit, of wat zie ik aan de overkant?? 2 Loons, heerlijk duttend en poetsend in de zon. Tijdens ons avondwandelingetje horen we ze ook roepen….

Finland 2010 dag 4 Kuopio Kuusamo.

Half 10 weg uit Hostelli Hermanni. Nog even in het centrum van de stad gekeken. Hier is nog een oude ‘Kaupahalli’ een overdekte markthal uit 1902 . De hoeken van de gevel zijn gedecoreerd met wat er binnen te koop is, een varken en een koe en allerlei andere dingen. De kopgevels hebben allebei een afbeelding van een boom met drie eekhoorns, allemaal in reliëf uitgehouwen en mooi geverfd. Behalve vlees zijn ook brood en gebak, snuisterijen, saunabenodigdheden en souvenirs te krijgen. Buiten op het plein is markt. Er zijn plantjes, leuke mandjes, allerlei houtwerk en nog veel meer dingen te koop. Ook koffie is te krijgen en we drinken voor we weer vertrekken een kopje. Heerlijk in de zon. De kauwen en mussen zijn heel brutaal en je moet niet je lekkere gebakje onbewaakt achterlaten, want voor je het weet is het weg. Kwart over 11 vertrekken we uit Kuopio. Reis naar Kuusamo zonder bijzonderheden, anders dan net voorbij Suomussalmi een parelduiker vlak langs de weg. Natuurlijk geen plek om te stoppen. Om half 6 rijden we Kuusamo binnen, waar we om 10 voor 6 met Olli Lamminsalo bij de ABC hebben afgesproken. Olli is de organisator van de Kuusamo Birdrace, waaraan we komende vrijdag mee willen doen, en hij zal ons vast wat goeie plekken doorgeven zodat we nog een kleine kans op competitief meedoen hebben. Na boodschappen, inclusief antimuggenhemd voor mij, om 10 voor 8 bij Ollilan Lomamajat, het ‘bungalowpark’ (9 blokhuisjes in het bos) waar we een huisje hebben gehuurd voor de komende nachten tot en met zondag. Een heerlijk blokhutje, van alle gemakken voorzien (inclusief open haard en sauna), in het bos aan de rand van een meertje, iets meer dan 20 kilometer zuidoost van Kuusamo. Soep met sla, glaasje wijn, kopje thee en bed.

Finland 2010 dag 3 Helsinki - Kuopio.

Met mooi weer komen we aan in Helsinki, na wederom een vorstelijk ontbijt (vandaag voor de liefhebbers ook Full English) te hebben genoten. Pap met jam, 2 minimuffins (chocola en bosbessen) en een minicroisantje. Om half negen staan we op de kade en tegen half tien rijden we Porvoo binnen. Hier willen we de kathedraal en 2 musea bekijken. Eerst wandelen we wat om door de leuke oude straatjes. Om 10 uur gaat de kathedraal open. Hier gaf Alexander de Eerste Finland godsdienstvrijheid in 1809, vandaar dat deze plaats bijzonder is in de Finse geschiedenis. Hij is pas sinds kerst 2008 weer open na een langdurige restauratie. Dat is het wel waard geweest, want het interieur is prachtig, met nog resten van oude muurdecoraties, prachtig groen geschilderde banken en gemarmerd houten balustrades rond de balkons. In een berk langs de rivier, waar erg leuke huisjes staan die vroeger gebruikt werden voor handel met voor als schepen van de Duitse Hansenvloot, maar nu gewild vastgoed zijn, zingt een bonte vliegenvanger.  De musea blijken op maandag gesloten. Helaas heeft Lonely Planet dat niet gemeld. Jammer dat we net de parkeermeter voor 2 uur hebben bijgevuld... Na boodschappen voor vanmiddag, vanavond en morgenochtend verder naar Kuopio. Haan moet nog een email versturen, en bij de ABC buiten Heinola lukt het verbinding te krijgen op het openbare netwerk (handig om te weten), maar de email verzenden wil niet. Vanavond nog maar eens proberen. Hostelli Hermanni geeft aan wifi te hebben... Via Jyväskylä komen we om kwart voor zeven aan op onze plek van bestemming. Een keurig nette jeugdherberg, die samen met de lokale vestiging van Metsähällitus (de Finse Staatsbosbeheer) een gebouw deelt. De keuken is van alle gemakken voorzien zodat we om kwart voor acht aan tafel zitten. Heerlijke meegebrachte broccolisoep en sla. De wifi blijkt inderdaad te werken, getuige deze blogjes, en het feit dat Haan z'n email nu wel wil... Verdere vermeldenswaardige waarnemingen vandaag: de kraaien zijn hier bont, veel kramsvogels, allemaal druk in de weer met rupsjes voor nestjongen, kieviten, één buizerd (zou dat dan automatisch een ruigpoot zijn hier??), een torenvalk, een grauwe klauwier en een grasmus. Nog geen roodmus. Hopelijk lukt dat in Liminka nog over een kleine twee weken, want ik geloof dat we daarvoor nu al bijna te noordelijk zijn. Morgen door naar Kuusamo.

Finland 2010 dag 2 Boot Travemünde - Helsinki.

Goed geslapen en om 9:00 uur aan ’t ontbijt. Havermout met jam… Net zo lekker als vorig jaar, verder alles wat je mogelijkerwijs zou willen voor ontbijt, behalve Full English. Na het ontbijt lezen in de hut. Volgende keer, zo die er kome toch weer een hut met uitzicht op zee, is leuker en prettiger, aangezien je nu steeds het licht aan moet hebben en je geen besef van tijd of plaats hebt. Om 12:15 lunchtijd. Ook de lunch is als gebruikelijk zéér uitgebreid. Als je zou willen zou je rollend van boord komen in Helsinki. Bij binnenkomst gisteravond bleek dat het leeslampje boven het bovenbed niet werkt. Ik heb dat bij de receptie gemeld en die zegt dat er met 10 minuten iemand komt. Als er tegen twee uur nog niemand is geweest ga ik naar buiten. We zitten een poosje op het dek, maar je het is net niet lekker genoeg. De ouwe lui gaan binnen zitten, ik maak intussen een streeplijst. Later gaat Haan een dutje doen terwijl Moeder in de ‘sunroom’ leest en naar buiten kijkt. Om vijf over drie wordt er bij Haan op de deur geklopt. ‘Popeye the Sailorman’ om het lampje te vervangen. De man is zo groot dat hij zijdelings door de deur moet, hij is behangen met allermogelijke reserveonderdelen, van schakelaars tot complete wandlampen. Een blik achter het glaasje leert dat er niet eens een lampje inzit, maar dat wordt dus meteen verholpen. Ik kan vanavond in bed lezen. Om half vier is haan weer boven en om kwart voor vier drinken we een kopje thee in de hut, waarna we meer lezen en luieren. Heerlijk, niks hoeven om dat je toch nergens heen kunt…. Op zee: zilver- en kleine mantelmeeuwen, eidereenden, zeekoeten en algen. Avondeten wederom copieus. Aardappeltjes met sla en een beetje pasta. Toe taart, ijs en kaasjes.

Finland 2010 dag 1 Bilthoven - Travemünde.

Twee uur ‘s, middags na macaroni eten, vertrek uit Bilthoven naar Travemünde, via Amersfoort, Zwolle en Groningen, vervolgens, Bremen, Hamburg en Lübeck. Om tien voor acht motor uit aan de Skandinavienkai, inclusief oponthoud tussen Amersfoort en Maarn door een over de kop geslagen auto, een korte sanitaire- en broodjes uitgraaf stop om zes uur en veelvuldig 80 rijden in Duitsland door wegwerkzaamheden in vijf uur en vijftig minuten. De aangegeven reistijd van 5 uur en 20 minuten lijkt derhalve redelijk te kloppen, afstand klopt op 1 km (gereden 558, aangegeven 559, maar dat is door de Flevopolder gemeten) Om 21:30 ingecheckt en om 23:00 aan boord. Ruim 2 uur eerder dan vorig jaar. Dit jaar hebben we een binnenhut, dus geen uitzicht op zee, maar daar merk je in het donker niks van.

Pinksteren: MUS en Noorderpark

(onderstreepte soorten zijn nieuw voor de jaarlijst)

Het is tijd voor mijn 2e MUS ronde van dit jaar. Ik sta dus om kwart over 5 naast m'n bed en om kwart voor 6 ben ik de deur uit. Om 5 voor 6 sta ik op het eerste van mijn negen telpunten, waar ik 5 minuten moet luisteren en kijken naar wat ik hoor en zie. Toch is duidelijk dat ik best nog wat vroeger had kunnen beginnen. De roodborsten zingen nog wel, maar niet meer zo enthousiast als toen ik de deur uit ging. Verder is zowat alles wat je kunt verwachten in de bebouwde kom te horen, merel, diverse mezen, tjiftjaf, tuinfluiter, zwartkop en nog allerlei andere soorten, maar geen huismussen... Om kwart over 7 ben ik klaar met m'n laatste 5 minuten. Was het bewolkt en mistig toen ik begon, inmiddels heeft de zon de meeste bedekking verjaagd en fiets ik via de Gezichtslaan, achter de Mauritshoeve langs richting Hollandse Rading en verder langs de Graaf Floris V weg naar Egelshoek. Aan de Graaf Floris V weg zie ik een  bonte vliegenvanger. Een leuke toevalstreffer met een hard in aantal achteruit gaande soort. Bij het Bert Bospad is het ontbijttijd. Het licht is fantastisch en over al om me heen zingen grasmussen, (bos)rietzangers en andere vogels. Was het maar altijd zo mooi!! Na het ontbijt (met overvliegende grote zilverreiger) verder langs het Tienhovens Kanaal, naar het bankje aan het eind van de Eendenkooi. Bij het hek zingt een spotvogel. De bosuil in het kooihuisje is (nog?) niet thuis. Bij het bankje zet ik de telescoop op en het eerste waar mijn blik op valt is een prachtig mannetje zomertaling. Verder zitten er een lepelaar, een groenpootruiter, een tureluur en wat kieviten. Een purperreiger vliegt over. Na een half uurtje weer verder. Even verderop zingt de sprinkhaanzanger. Bij molen De Trouwe Wachter zingt de gebruikelijke snor. In de Bethunepolder kan ik de steenuiltjes niet vinden, maar ik heb het geduld niet om alle bomen stuk voor stuk af te speuren. Ik heb het idee dat er minder ganzen zijn dan andere jaren. Weet niet of er iets gedaan is om het aantal jongen in te perken. Aan het andere eind van het Bert Bospad is het lunchtijd. Ik loop een eindje het pad in en ga aan het water zitten. Er vliegen verschillende libellen, maar ik kan ze niet goed determineren. Fotograferen wil ook niet. Ze zijn zo snel dat er alleen maar bewogen plaatjes uitkomen... Lastig! Na de lunch trakteer ik mezelf nog op een lekkere milkshake bij de Westbroekse snackbar. Daarvoor moet ik wel eerst geld halen bij de flappentap, zondig hoor, op zondag in zo'n zwaar gereformeerd dorp. 'T is maar goed dat ik de dominee net heb zien wegfietsen... Op het nest achter de kerk zitten zo te zien 2 jonge ooievaars. In de Gagelpolder lukt het me weer niet om de blauwborst 2 vinden die daar in de voorgaande jaren wel was. Dat zal wel niks meer worden voor de lijst dit jaar... Wel zie ik een boomvalk, jagend boven de bomen. Ik zie hem een libel vangen en vervolgens zie ik hoe hij in de vlucht de vleugels er af rukt en het lijf opeet. De rest van de tocht verloopt zonder bijzondere waarnemingen. Aan het begin van de middag ben ik thuis. Tijd voor een douche en een tukje. Vanavond raclette eten (mjamjam) bij de Ouwe Lui, met Sytske en Heather.

Verjaardagvogelen

(onderstreepte soorten zijn nieuw voor de jaarlijst)

Het 44 jaar geleden dat ik ter wereld kwam. Dat vieren we met een lunch ten huize van de Ouwe Lui, aangezien we niet met z'n 7-en (JasJes + Kids, de Ouwe Lui en ik) in mijn huisje passen. Na de lunch gaan de Jasjes huiswaarts en wij gaan met z'n 3-tjes vogelen. De Groene Jonker, in de buurt van Zevenhoven is het doel. Ondanks dat het mooi zonnig weer is doet de temperatuur nog niet zo erg zijn best. We wandelen een rondje en zien o.a. groenpoot- en bosruiters, tureluurs, grutto's, veel geoorde futen en meerkoeten en eenden met pulletjes in allerlei stadia, van pas uitgekomen tot pubers. Ook zijn er redelijk wat lepelaars. Een stel zwartkopmeeuwen vliegt over. Ik herken ze op geluid, dat ik speciaal vanmorgen nog eens even geoefend heb, omdat ik op waarneming had gezien dat die hier regelmatig zitten. Hierna rijden we door naar de polder Waverhoek, wat nog een stel kluten en een paar bergeenden met pulletjes oplevert. De     Grote Wijhe levert tenslotte nog wat krooneenden op. Als afsluiting eten we een pannekoek bij de Vuursche Boer.

Bevrijdingsdag. Inhaalslag jaarlijst

Onderstreepte soorten zijn nieuw voor de jaarlijst 2010.

Vandaag bevrijdingsdag, voor ons ambtenaren van EZ een vrije dag. Daarom maar eens een inhaalslag maken om de jaarlijst een beetje op streek te helpen. Zo's vakantie in Spanje is leuk, maar als je daarnaast ook nog een lijst bijhoudt moet je wel even 'hard werken' om die op peil te houden in deze drukke tijd van het jaar. Al een paar dagen worden bij een camping in Nunspeet 2 ortolanen gezien. Vorig jaar heb ik er een in winterkleed gezien op de maasvlakte, maar nog nooit zag ik 'm in zomerkleed. Vandaag dus maar eens proberen, en combineren met Harderbroek, een leuk moerasgebied in de Flevopolder, vlak bij Harderwijk. Dus 9:00 de trein naar Harderwijk en daar een OV-fiets halen. Het is even zoeken, want half HW ligt overhoop in verband met de reconstructie van de N203(?). Maar na een klein uurtje (incl. brood halen bij appie, die ondanks de nationale feestdag gewoon open is) steek ik dan toch het Veluwemeer over en sla ik links af richting natuurgebied. Meteen klinkt een kakafonie van vogelzang. Grasmus, kleine karekiet, snor, nachtegaal, rietzanger, rietgors, zanglijster, fitis en tjiftjaf zingen allemaal dat het een lieve lust is en ook de koekoek is te horen op de achtergrond.  Dat zijn meteen 5 vinkjes op de lijst. Dat gaat goed. Om kwart over 11 is de koffie op en is het tijd om verder te gaan. Ik wil bij Biddinghuizen met het fietsveer over naar Nunspeet en dat vaart tussen 12 en 14 uur steeds op het hele uur. Onderweg kijk ik naar de meeuwen of er niet toevallig een zwartkopmeeuw tussen zit. Dat voor zo ver ik kan opmaken niet. Wel levert het 4 krooneenden op, 3 mannetjes en een vrouwtje. Ook is er een hele grote troep aalscholvers aan het jagen. Ze duiken onder, komen met een vis boven, slikken die door, duiken nog een keer, weer slikken, opvliegen en voor je maats weer landen om te herhalen. Dit levert veel gespetter en gedoe op, maar lijkt zeer effectief. Zelfs op grote afstand kan ik de gevangen vissen naar binnen zien glijden. Bij een jachthaven halverwege Harderbroek en biddinghuizen wordt druk gebouwd. Een grote zandhoop is nestwand geworden voor zeker 30 paar oeverzwaluwen. Er staat al een hek omheen, dus ze zullen niet bedreigd worden door de graafmachine. Op dat hek zingt een man kneu zijn liedje. Vrouwlief lijkt niet onder de indruk en vliegt weg. Rond half 1 ben ik bij het veerpontje. Even geduld en tijd voor een broodje. Tijdens de overtocht (ik ben de enige pasagier) klets ik gezellig wat met de pontbaas.  Aan de overkant hoor ik dat me dat de waarneming van 2 witwangsterns gekost heeft... Grrr. Ook de ortolanen laten zich niet zien vandaag. Wel een grauwe ganzencreche. 9 adulten met samen zo'n 80 jongen scharrelen rond op een veldje. Als de campingbaas met de grasmaaier komt schiet het hele volk de sloot in. Eindelijk breekt de zon goed door en wordt het wat aangenamer. Een trui had best aardig van pas gekomen. Dan maar doorgefietst om een beetje op te warmen. In de berm vliegen allerlei vlindertjes. Ik denk witjes, maar al vrij gauw zie ik een oranjetipje, en later zie ik er nog twee en dan realiseer ik me dat die witjes vrouwtjes zijn, ook omdat ik getuige ben van de paring. Het is net niet lekker genoeg, ondanks dat de zon inmiddels goed door komt om lekker een tijdje te zitten, dus weer verder. Ik zit nog niet goed en wel weer op de fiets als mijn aandacht door twee valken wordt getrokken die luid roepend en om elkaar heen buitelend voorbij komen... Boomvalken, leuk! ook weer voor de jaarlijst. Even verder op vliegt een paartje tapuiten op van het pad. Dat brengt het totaal aan nieuwe soorten voor de jaarlijst voor vandaag op 10. Zo gaat het lekker.
Weer terug in Harderwijk nog even tijd om bij de brug/aquaduct naar de meeuwen en sterns te kijken maar er zit niks spannends tussen. Met de trein van 10 over 5 ben ik om 6 uur weer thuis met de jaarlijst op 145.

dag 10. Wederom Arrocampo

De berichten van gisteren van Arrocampo waren goed. Grijze wouw en woudaapje. Dat willen we ook wel. Dus gaan we voor de 2e keer die kant uit. We vertrekken met mooi weer vanaf de camping. Onderweg zien we weer de kleine torenvalken kolonie in de kerktoren van Casatejade. Er zijn er veel en ik zou best even beter willen kijken. Eerst naar het water. Bij het kanaaltje achter het bezoekerscentrum (zie dag 3 voor details) zien we weer een mooie purperkoet. De grote en kleine karekiet zingen weer dat het een aard heeft, net als de cetti's- en graszangers. Maar!! Terwijl we staan te kijken naar een bruine kiekendief in de verte roept iemand WOUWAAPJE!! En waarachtig, een vrouwtje is kort te zien boven het riet, en even later nog een keer. We drinken koffie bij hutje 2 waar we ook zowaar de grijze wouw zien. Wat een verwennerij. Hij vliegt vanaf het stuwmeer naar een plek bij de betonnen toren helemaal aan de andere kant van het reservaat. Het is of de duvel er mee speelt, maar als we verder lopen naar hut 3 begint het te regenen, net als vorige week. Al gauw stortregent het. Bij hut 3 staan wat koeien en een stier, omringd door een grote groep koereigers. We lopen terug naar de auto, rijden even naar hut 4, en terwijl het weer wat zachter gaat regenen kijken we daar even rond. Er lopen nog meer purperkoeten, meer koereigers en wat kleine zilverreigers. Een paartje roodborsttapuiten doet alsof ze een nest in de buurt hebben. Plotseling ziet iemand de Grijze Wouw weer. Hij zit op de draad langs de weg. We moeten er onderdoor gereden zijn... Na hem nog een tijdje bekeken te hebben gaan we verder. We willen naar de geroemde orchideeënhelling. Dat is geen slechte beslissing. Het weer knapt zienderogen op en al gauw lopen we in een heerlijk zonnetje tussen de spiegel-,gele- en slanke sniporchissen. Te veel om te tellen en allemaal even prachtig.

Gele orchis.

Slanke sniporchis

Close up Spiegelorchis

Dag 9. Wederom trappen, nu mét de ouwe lui.

Ik kan nog niet genoeg van de trappen krijgen en ga dus vandaag wéér mee naar het zuiden, ondanks dat het zo'n eind rijden is. We gaan weer via de snelweg, dat scheelt behoorlijk in tijd. Nu we weten waar we zijn moeten rijden we rechtstreeks naar Torreorgaz. We doen weer de truck met de truck, die ons deze keer midden tussen de trappen afzet. Ze zijn dichterbij dan gisteren en de mannetjes lijken nog niet klaar met baltsen. We waren gister dus gewoon te laat op de dag.

We genieten van zeker 100 trappen, de mannetjes in alle staten van balts, van statig stappen met opgeheven staart tot complete schuimbaden waar voor- noch achterkant aan te herkennen is. Als kers op de taart komen er wat trappen overgevlogen, waarbij goed te zien is dat het de zwaarste vliegende vogels van Europa zijn, zelfs zwaarder dan zwanen. Behalve de trappen zijn er natuurlijk ook weer de 'gewone' dingen als hoppen, gieren, leeuweriken en grauwe gorzen. Hans leert ons de kortteenleeuwerik te herkennen, die zich, als je je er in verdiept volkomen anders gedraagt dan de kuif- en kalander, ondanks dat hij wel wat van de kuifleeuwerik wegheeft. Ze zitten veel op het pad in plaats van op de draad, hebben nauwelijks een kuifje, zijn kleiner en zingen eigenlijk een beetje als een veldleeuwerik. Marianne ontdekt voor het gemak nog maar even 2 kleine trappen in het land achter ons, maar geheel karakteristiek en volgens het boekje zie je alleen af en toe een kopje boven de planten uit komen. We raken niet uitgekeken, maar er staat nog het een en ander op het 'boodschappenlijstje' voor vandaag. Hans wil dolgraag een scharrelaar zien Frits heeft zijn zinnen op een kuifkoekoek gezet. Verder dus. Bij de weg naar Sta Marta, waar de nestkasten hangen vinden we Hans z'n scharrelaars. Een paartje zit bij hun huisje, de ene op de draad, de andere op de stoep voor zijn of haar huisje.

We kijken nog even ergens of we kleine trappen kunnen vinden waar Hans en Marianne ze in 2007 hebben gezien, maar helaas, we zullen het moeten doen met de kopjes van vanmorgen. We rijden weer over het slechte wegje van de schildpad van een paar dagen geleden. Ongeveer op die plek zie ik ineens in het voorbij rijden een kuifkoekoek op een paaltje vlak langs de weg zitten. Helaas zijn de anderen een eindje vooruit en kunnen we ze niet waarschuwen. Ik maak wat foto's. Hij blijft rustig zitten.

 Op de kruising waar Frits en Rika terug zullen keren naar de camping praten we even bij en terwijl ik vertel van onze ontmoeting met de kuifkoekoek zie ik uit mijn ooghoek dat er een in de boom naast de weg zit. Gelukkig, Frits ook zijn wenssoort... Ook dit exemplaar laat zich in alle standen en poses fotograferen, in de ene boom, in de andere, op de weg, vliegend en aan de overkant in een boom bij een eksternest. De ekster is zijn gastoudersoort.

Op de terugweg kijken we nog bij de gierenrots bij de Salto de Gitano. Hier zien we een blauwe rotslijster en 2 baltsende slangenarenden. Om half zeven in stralende zon thuis. En weer choc buiten.

Dag 8. Nieuwe poging trappen

De ouwe lui gaan vandaag niet mee op excursie dus stap ik bij Mike en Yvonne in de auto. We rijden via de snelweg naar Trujillo en vandaar via Sta Marta de Magasca naar Cacerès. Op een gegeven moment ontdekt Marianne een griel. Een paar meter verder op blijken 2 steenuiltjes te zitten. Een goeie plek voor koffie. Onno vind bij het stenenkeren een schorpioen en in de begroeiing bij de rivier voert een paartje roodborsttapuiten hun jong. Na een poosje keren we om en rijden naar Torreorgaz. Hier is het eerste wat ik zie een scharrelaar. Helaas missen de anderen hem. We rijden een stuk een onverharde weg in. Als we stoppen en eens goed om ons heen kijken zien we op verschillende plaatsen in de verte grote trappen! We besluiten nog een stukje verder te gaan, maar niet alle auto's kunnen dat. Met z'n vijven passen we in de bak van de truck van Hans en Marianne, Jitske zit op de camerakist, wat betekend dat we met zijn achten in de truck zitten. Zo rijden we buitengewoon comfortabel nog zo'n 2 kilometer verder, terwijl Jan en Onno ook ieder nog met hun auto verder rijden. Nu staan we een stuk dichterbij en kunnen zien dat er alles bij elkaar zo'n 75 trappen zijn. De meeste zijn gewoon rustig aan het fourageren, mannetjes en vrouwtjes door elkaar, maar sommige mannetjes zijn nog een beetje aan het baltsen, maar het echte schuimbad, zoals het in de vogelgids wordt beschreven zien we niet. Misschien zijn we te laat op de dag, of gewoon te laat in het seizoen. Verder zien we dwergarenden, vale- en monniksgieren. Ook besteden we eens goed aandacht aan de leeuweriken en nu kan ik behalve de kuifleeuweriken ook de kalanders er uithalen. Die dikke snavel die op het plaatje heel makkelijk te zien lijkt is toch niet zo opvallend, maar wel het grotere formaat, donkere 'kraagje', de donkere ondervleugel met witte achterrand, en het heel andere liedje. Leuk, zo leer je elke dag weer wat! Terug bij de eerste plek waar de auto van Mike en Yvonne is blijven staan doen we een kleine stoelwisseling. Mike en Yvonne gaan samen met Jitske terug naar het kamp, omdat ze chocdienst hebben en ze dus op tijd terug moeten zijn. Ik stap bij Onno en Annette in de auto. We willen kijken of we ergens tussen Sta Marta en Trujillo nog kleine trappen en/of zandhoenders kunnen vinden. Die vinden we helaas allemaal niet, maar wel 2 kuifkoekoeken bij elkaar en een steenuiltje.

Weer thuis blijkt dat de ouwe lui toch lekker met zich zelf wat op excursie zijn gegaan bij Torrejon El Rubio en zelfs een stukje hebben gelopen. Vader met stok, maar evengoed een goed teken. Morgen gaan ze gewoon weer met ons allemaal mee! Wat een opluchting.

dag 7. Rondrit Jarais de la Vera

Het is wederom een regenachtige dag. Ideaal weer voor een autoexcursie. We rijden een kronkelig bergweggetje, waarlangs het moeilijk stoppen is, maar na een poosje vinden we een plekje waar 2 auto's kunnen staan.

Er groeien leuke narcisjes, salomonszegel, hyacintjes, en steenbreek. Wat opvalt is dat de bomen hier nog kaal zijn en er nauwelijks tekenen van voorjaar zijn. Bij de auto vinden we een heleboel weerhuisjes, die dankzij het natte weer allemaal open staan.

Tijdens de koffie glijdt vader uit over een gladde steen. Had iedereen kunnen gebeuren want hij ziet er helemaal niet glad uit, maar gewoon als een steen. Hij staat gelukkig meteen weer op. Later op de dag word hij echter erg stijf en besluiten ze toch maar even naar het ziekenhuis in Plasencia te gaan. Ze treffen een arts die in Canada gestudeerd heeft en dus prima Engels spreekt. Gelukkig blijkt er niks ernstigs aan de hand te zijn en is het alleen een flinke kneuzing. Hij krijgt pijnstillers mee, dat is alles.

De zon begint door te komen, zou dat het begin van het beloofde betere weer zijn?? In elk geval zijn de weiden langs het kleine wegje van Malpartida naar de camping prachtig paars van de slangenkruid en geel van de gele ganzenbloem. Ook gaan de irisjes open. Ik heb steeds gedacht dat die 's morgens vroeg open gingen en 's middags al weer klaar waren, maar het blijkt dat hun wekkertje op 15:00 uur staat, want rond dat tijdstip zie je ze ineens overal open gaan.

Dag 6. Zelf een dagje rommelen

We gaan vandaag niet mee op excursie maar doen ons eigen ding. Het is wederom niet al te best weer en we brengen de morgen lezend en rommelend door. In het begin van de middag klaart het wat op en besluiten we een ommetje in de buurt van de camping te maken. Net onder het spoor door is een wegje. Dit lopen we een eindje in. Overal hoor je bijeneters en grauwe gorzen. Er bloeit een mooie rode lathyrus en gele wikke. Als we bij een dicht hek komen keren we om en lopen een stukje het wegje naar het station in. Het begint weer te regenen dus keren we om naar huis.

dag 5. Zuidelijk deel van de route tussen Trujillo en Caceres.

Vandaag een lange auto excursie naar de trappen. Om 9 uur vertrekken we richting Trujillo, waarvandaan we links af zullen slaan om via een zuidelijke omweg naar Cacerès te rijden en vervolgens terug naar de camping. Alles bij elkaar bijna 250 km. Het klaart zowaar onderweg al vrij gauw op en als we rond 10 uur aankomen bij een mooie parkeerplaats bij de brug over de rio Tozo is dat de ideale plek voor koffie.

We horen en zien - eindelijk mijn eerste - een hop. Je kunt hem zien roepen, een heel grappig gezicht. Hij haalt diep adem en buigt vervolgens zijn kop al roepend voorover. Na de koffie verder zuidwaards. Direct door Trujillo slaan we linksaf en komen bij een klein stuwmeertje. Hier zien we onze eerste steltkluten en koereigers. Ook zijn er heel veel moorse beekschildpadden, maar die zijn erg schuw. Zodra je uit de auto stapt plonzen ze allemaal van hun zonnige steen af en duiken onder. In de berm vinden we overvloedig zaadjes van een reigersbek die zodra je ze aanraakt wegspringen en beginnen zich kurkentrekker-vormig op te rollen. Een leuk spelletje! In La Cumbre (en elk volgend dorpje) raak ik de doorgaande weg kwijt en moeten we door steeds kleiner wordende straatjes kruipen. Toch komen we steeds weer waar we wezen willen. Op een gegeven moment roept Rob 'scharrelaar'! Ik kan jammer genoeg niet tegelijk kaart lezen en naar de vogels kijken dus mis ik die. We blijken te moeten keren en als we weer langs die plek komen zien we er zelfs 2!! Helaas kunnen we niet stoppen om ze beter te bekijken. We lunchen ergens langs een onverharde weg bij een stal met een stel koeien en kalfjes. Hier hoeft vast niemand langs dus zetten we auto niet te ver in de berm...In het hoge gras roepen kwartels, maar trappen zijn in geen velden of wegen te bekennen helaas.

Even later komt de boer aangereden, samen met zijn vrouw. Gelukkig past het allemaal en hoeven we niet met de auto's te rommelen. De koeien herkennen hun baas en komen aangelopen om gevoerd te worden. Na de lunch rijden we verder richting Cacerès, maar vinden nog steeds geen trappen, anders dan op een bord bij Sierra de Fuentes. We besluiten een stuk van de Noordelijke route mee te pakken en nemen een klein stukje de snelweg tot de afslag naar Sta. Marta de Magasca. Als we van de snelweg afrijden is het eerste wat we zien een akker waarboven wel 10 grauwe kiekendieven jagen. Gaaf!! Ik heb in Groningen wel eens heel in de verte 1 grauwe kiek gezien, maar nog nooit 10 bij elkaar en ook nog nooit zo dicht bij. Ze zweven vlak over de auto. Als we ergens een onverhard wegje inrijden zien we 1 vrouwtje grote trap. Door mijn telescoopbeeld schiet iets zwaluwachtigs, maar veel te groot... Een vorkstaart plevier. Ook Jan Westhuis ziet hem. Via een mooi maar in zeer slechte staat verkerend kronkelwegje rijden we terug richting Trujillo en de camping, onderweg natuurlijk steeds oplettend of we trappen zien. Die zien we niet, maar wel verschillende zuidelijke klapeksters en roodkopklauwieren. Jan en Corrie stoppen op een gegeven moment voor een rode patrijs op de weg. Dan pas zien ze een schildpad die bezig is de weg over te steken. Corrie helpt hem een handje.

Na wat foto's verdwijnt hij verbazend snel in de berm. De bui die zich in de verte ontwikkelt drijft met ons mee naar  het noorden en steeds druppelt het dan weer wat harder, dan weer wat zachter. Vlak voor de camping heeft hij ons ingehaald, waarbij hij een geweldige hoeveelheid hagel laat vallen zodat even alles wit en heel glad is. Terug op de camping is het weer droog, en wederom genieten we buiten van onze choc en de verhalen van vandaag.

dag 4. halve dag excursie naar Portilla del Tietar en Las Cansinas

Omdat voor in elk geval vanmorgen erg slecht weer is voorspeld is besloten pas vanmiddag op excursie te gaan. Daarom gaan we vanmorgen eerst maar eens boodschappen doen bij de Carrefour in Plasencia. We weten nu hoe we er komen moeten. In de winkel zie ik verschillende mede KNNV-ers ook hun boodschappen doen. Rond 1 uur vertrekken we met 3 auto's richting Villareal de San Carlos, maar slaan vlak daar voor linksaf op de EX 398. Al gauw stoppen we even en vinden we de verfstuifzwam waar Leo over verteld heeft. Als het begint te druppelen stappen we weer in en rijden verder tot het eerste gierenkijkpunt. Hier is een afdak van waaronder je prima droog kunt kijken. Dat is maar goed ook want het begint maar weer eens te regenen. We zien verschillende vale gieren op hun nest, maar ook 1 aasgier, die enigszins mistroostig in de regen zit te zitten.

Na een kwartiertje kijken gaan we verder naar het volgende kijkpunt, voorbij de stuwdam. Het is een mooie kronkelige weg. Na nog weer even een stevige plensbui afgewacht te hebben in de auto kijken we een poosje bij het uitkijk punt. Ook hier is weer een afdak, maar de zon breekt zowaar door, dus kijken we lekker buiten. Er zijn 2 zwarte ooievaars en de vale gieren zitten allemaal met hun vleugels gespreid om ze te drogen in de zon en de wind.

Al gauw zie je ze een voor een opstijgen om lekker te gaan zweven en wat te eten te gaan zoeken. Op de rots achter de kijkhut zie ik kort een paartje grijze gors. Een vreemd geluid trekt mijn aandacht. Het klinkt een beetje fazantachtig, maar die komen hier niet voor. Het moet een rode patrijs zijn. Na wat speurwerk vinden we hem. Aan de overkant van de rivier op een uitstekende rots staat hij luid te verkondigen dat dit zijn territorium is. Een andere antwoord onzichtbaar. We rijden verder naar een wegje dat naar Las Cansinas de la Rosa leidt. Hier stappen we uit om even rond te lopen, wat eindelijk kan zonder regenkleding, aangezien de zon nu echt lekker doorgebroken is. Er zit een kleine plevier die ons daar duidelijk niet wil hebben en probeert ons weg te jagen door onze aandacht te trekken. We lopen dus maar gauw verder. Hier staan kurkeiken en op de afgevallen takken groeien onder andere oesterzwammen en voorjaarshoutzwammen. Een algerijnse zandloper houdt zich ook goed verborgen maar Rob vindt hem toch. Terug onderweg naar de camping ontwikkeld zich een geweldige onweersbui, die losbarst als we net 30 seconden weer binnen zijn, net nadat we Rob bij zijn tent hebben afgezet.

Als we dat niet hadden gedaan was hij op die 100 meter lopen totaal tot op het bot doorweekt. De bliksem slaat ergens in de buurt in en de regen overstroomt het toiletgebouw, maar 's avonds zitten we buiten choc te drinken.

Dag 3, Embalse de Almaraz-Arrocampo.

Het weer is inderdaad definitief omgeslagen. Koud en grijs. We vertrekken vanaf de camping richting Plasencia en rijden een stuk richting Oost over de snelweg A5. Bij de afslag naar Saucedilla gaan we er af en rijden door Casatejade, waar in de kerktoren een kolonie kleine torenvalken broedt, tot net voorbij Saucedilla. Daar is een bezoekerscentrum (lees hokje formaat bouwkeet met een onduidelijke kaart erop) dat alleen open is op onregelmatige tijden, en zelfs dan niet altijd... We lopen naar de 1e van 4 kijkhutten. Ook die is dicht. Later blijkt dat de sleutel in het dorpscafé af te halen is... We horen snor, grote karekiet, cetti's zanger, kleine karekiet en graszanger, maar wat we zien is eigenlijk veel leuker. Een purperkoet demonstreet zijn zeer spilzieke manier van fourageren; hij plukt met zijn snavel een stengel van de lisdodde en neemt hem vast met zijn poot, knabbelt het onderste zachte deel er af, ongeveer 5 centimeter van een stengel van een meter, gooit de rest weg en begint aan een volgende. Verschillende purperreigers vliegen over en landen in het riet. Boven het meertje vliegt een witwangstern. Op een electriciteitsdraad in de verte zitten honderden - waarschijnlijk juist gearriveerde - oeverzwaluwen, terwijl om ons heen gier-, roodstuit-, huis- en boerenzwaluwen mugjes en vliegjes vangen boven het water. Al vrij gauw beginnen de 1e druppels te vallen en na een half uurtje regent het echt. Dan de regenkleding maar aan. Al vrij gauw heb ik ook natte voeten van het door het natte gras lopen. Daar zijn alleen echte rubber laarzen tegen bestand. We drinken bij de 2e hut (ook dicht), bovenwinds van een ongelofelijk smerig en stinkend krot van lappen landbouwplastic, oude pallets en hekken en weet ik wat voor ouwe troep nog meer, onze koffie, terwijl het net even wat minder regent. De bewoner van het huisje heeft tenminste 8 katten, 2 honden, varkens en kippen, en een hele mooie druivenrank.

We vinden hier een plantage van tongorchissen. Een paapje en een roodborsttapuit delen een hek. We zien ook een lachstern overvliegen. Een meeuwachtig aandoende stern met geheel zwarte snavel. Dat het een lachstern is en niet wat anders is vrij makkelijk vast te stellen, aangezien alleen lach- en witwangstern hier voorkomen, en dit duidelijk geen witwang was.... We lopen door naar de volgende hut, waar we schuilend aan de luwe zijde omdat ook deze gesloten is ons brood eten. Er zitten verschillende gele kwikken. Jan Bulthuis loopt onverstoorbaar door de nu echt stevige regen rond op een plek waar de grond omgewoeld is en raapt in 10 minuten tijd een aantal werktuigen uit de steentijd op, waaronder schrapers en pijlpunten. Ik had ze er nooit uitgehaald en ze gewoon voor stukjes steen laten liggen. Dat is het leuke van een KNNV kamp, al die verschillende takken van de veldbiologie die bij elkaar komen. We besluiten al vrij gauw terug te gaan, want erg veel leuker wordt het er niet op. We keren terug naar de auto en rijden nog even door naar de 4e hut waar we mogelijk buidelmees zouden kunnen treffen. Die zijn er niet dus keren we nat, maar toch wel voldaan terug naar de camping. Dit doen we niet via de kortste weg, maar via allerlei binnenwegjes. Bij de brug over de Tietar, kijken we nog even uit en horen we nachtegaal en een kleine bonte specht, maar of de duvel er mee speelt, op het moment dat we uitstappen begint het weer te regenen. Toch zijn we pas tegen half 6 weer op de camping. Ik voel me een beetje en nepkampeerder, want zolang het slecht weer is schuif ik lekker bij de ouwe lui in hun huisje aan voor het eten... Bij de choc (wederom proppen in de konvo) vertelt excursieregelaar Bernard dat het weerbericht voor morgenochtend puur slecht is en hij stelt dan ook voor pas in de middag op excursie te gaan. 's Morgens kan een ieder doen waar hij zin in heeft.

Dag 2, dinsdag 13 april, gele route vanaf villareal

(het schiet niet erg op, maar 'zo veel te doen en zo weinig tijd om het in te doen...')
Het is helemaal niet zulk spaans weer meer vandaag. Bewolkt, koud en winderig. Met een man of 10 rijden we net als gisteren naar Villareal de San Carlos, waarvandaan we vandaag de gele route gaan lopen. Het is ontzettend druk op de parkeerplaats en in de straatjes van dit miniatuurdorpje. We vragen ons af waarom. Het blijkt boomfeestdag te zijn en iedereen komt een boompje planten. Wij wringen ons door de massa en na allemaal even achter zekere deur geweest te zijn vertrekken we eindelijk. Ik heb me als excursieleider aangemeld, dan ben ik in elk geval van die verplichting af. Al gauw horen we nachtegaal en cettis'zanger, en even verder op zitten 2 roodborstjes om het hardst tegen elkaar op te zingen. We vinden qua planten in 1e instantie niet veel anders dan gisteren, maar na ongeveer een kilometer (en een uur, die plantenlui zijn niet vooruit te branden) vinden we de witte astragalus waarover gisteren gerept werd. Een geval met grote witte bloemtrossen als van een acacia, maar dan niet hoger dan een meter en kruidachtig ipv houtig. Qua vogels is het dankzij de wind niet bijster spannend maar op een gegeven moment krijgen we zicht op een gierenrots waarop we een aantal paartjes vale gier op nest treffen. Bij het uitzichtpunt (met bankjes) met zicht op de gieren is het koffietijd. Na de koffie vinden we uitgebloeide fritilaria lusitanica en narcisjes die niet op naam te brengen zijn. Bij de splitsing in het pad nemen de plantenlui de lus terug richting bezoekerscentrum terwijl de vogelaars nog een eindje verder lopen. Dit laatste wordt beloond met op ooghoogte voorbij zwevenden vale gieren en lunch bij een watervalletje. Als we terug zijn bij de splitsing voorspel ik dat de plantenlui nog geen 300 meter verderop zullen zijn. Inderdaad treffen we ze binnen een paar minuten, maar wel bij een bijzondere vondst.

Een tongorchis (Serapias lingua). Even later zien we óók nog een blauwe rotslijster. Rond 15:00 uur zijn we terug bij de auto en om 16:00 uur zijn we terug op de camping. De Ouwelui hebben, met slecht weer in het vooruitzicht, besloten in een huisje te gaan in plaats van in de tent te blijven. Heel verstandig. Terwijl zij zich in het huisje settelen breek ik mijn kleine tentje af en verhuis m'n hebben en houwen naar het grotere tentje waarin zij gewoond hebben de afgelopen 2 nachten. Bij het huisje staat een ooievaarsnest waarin ook tenminste één paartje spaanse mussen broedt. Ze hebben een prachtig bolletje geweven van verse grassprieten en zelfs een paar boterbloemetjes toegevoegd. 's Avonds begint het te regenen, en de choc moet in de convo gedronken worden. Met enig passen en meten past het nét met 49 man...

Dag 1, maandag 12 april. Groene route vanaf villareal

Na een wat onrustige nacht, vreemd bed en vreemde geluiden... 's Morgens rond half 8 op en douchen. 8 Uur brood halen en dan ontbijten. Het is vreselijk kruimelbrood dat uit elkaar valt als je er naar wijst. Om 9 uur verzamelen voor de excursies. Wij gaan vandaag de groene route vanaf het bezoekerscentrum bij Villareal de San Carlos lopen. Eerst een kwartiertje met de auto, met een tussenstop bij een uitkijkpunt waar we zicht hebben op blauwe rotslijster! Verder zingt de nachtegaal. Bij het bezoekerscentrum steken we de weg over en nemen de 2e ingang naar de wandelroute. De 1e is door de vele regen van de afgelopen tijd ontoegankelijk. Gelukkig is het vandaag prachtig weer. We vorderen niet heel snel want alles is spannend en nieuw, zowel de plantjes als de vogels. We vinden witte affodil, een soort graslelie, die al mooi in bloei begint te komen. Verder bloeien er verschillende wikkes en lathyrussen, kuif- en boshyacinthen. Er zijn hier veel roodkopklauwieren en al gauw horen we ook de 1e bijeneters. Even later zien we een grote schaduw zich door het luchtruim begeven... Een monniksgier, niet veel later gevolgd door zowel vale gier als aasgier. Tijdens de koffie ziet Sicco een spaanse pijpbloemvlinder. Hij is echter zo vliegerig dat we hem niet op de foto krijgen. Wie weet later nog. Als we net weer verder lopen zien we een grote vlinder vliegen, het lijkt haast wel een vleermuis. Het lijkt of hij wordt opgeslokt door een bijeneter, maar we vinden hem even later gelukkig terug. Een grote nachtpauwoog.

In tegenstelling tot de pijpbloemvlinder laat hij zich geduldig fotograferen. Er vliegen ook verschillende 1e generatie landkaartjes en kleine vuurvlinders. Een stel belgen dat hier met kinderen op vakantie is vermaakt zich met stenen keren, wat oa een nest van (waarschijnlijk) rode patrijs en een jong ringslangetje oplevert. In de bosjes zingt tijdens de lunch een baardgrasmus, hij laat zich door enkelen van ons goed bekijken. Na de lunch klimmen we naar het hoogste punt, vanwaar we zicht hebben op een gieren rots. Er zitten er een stuk of wat, meest vale. Op een nest boven op een boom zit een monniksgier geduldig op een jong, wat zich even later ook laat zien. Een zwarte ooievaar stijgt op van ergens onder ons en laat zich prima van alle kanten zien. Er vliegen wel tien argusvlinders hier. Op de weg terug zien we in de beek, na haast onder de voet te zijn gelopen door een stel paarden op een veel te smal paadje, nog een grote gele kwikstaart. Vanuit de auto zie ik op de weg terug een blonde tapuit. Morgen gele route met mij als excursieleider.