Broedvogels van Nieuwegein

Gistermiddag was de presentatie van het boek 'Broedvogels in Nieuwegein', gemaakt en uitgegeven door afdeling Nieuwegein van Vogelwacht Utrecht. Om half 4 werden we verwacht in de Bibliotheek. Gelukkig kon ik met Frank en Margriet meerijden, want echt lekker weer was het niet. We kregen koffie met gebakje met een plaatje van de kaft van het boek er op! Dat zag er mooi uit. Dat had bakker Peter Peek natuurlijk geregeld... We werden welkom geheten door voorzitter Frits en vervolgens vertelde Kester Freriks een verhaaltje. Erg leuk. vervolgens was het de beurt aan Luc de Bruijn, een van de redacteuren van het boek. Hij had een kwisje samengesteld om alvast een voorselectie te maken voor het redacteurenteam dat over 10 jaar deel 3 gaat maken. We moesten een 10-tal vragen beantwoorden, varierend van welke beroepsgroep ze het meest waren tegen gekomen tijdens hun inventarisatierondes 's morgens heel vroeg, hoeveel uren ze geinventariseerd hadden, hoeveel territoria er in totaal in nieuwegein zijn, tot wat Punaisesoorten en Macspreeuwen zijn. Hilarisch. Kester Freriks was zo vriendelijk een expemplaar van zijn nieuwe boek 'Vogels kijken' als prijs beschikbaar te stellen. En toen was het zover. Het eerste exemplaar van 'Broedvogels in Nieuwegein' werd aangeboden aan de wethouder met Groen en beheer in zijn portefuille. Hierna konden we zelf onder het genot van een hapje en een drankje ons eigen exemplaar in ontvangst nemen. Ik heb ook maar meteen de boeken voor 2 leden die ook in de Prins Hendriklaan wonen en voor Rien megenomen. Frank kwam met het idee of we met de aanwezige bestuursleden zouden gaan eten. Een goed plan. Het werd erg gezellig bij de chinees in Nieuwegein. Om 10 uur was ik thuis.

Grote Grijze Snip

Als ik dan toch druk aan het 'twitchen' ben moet ik de Grote Grijze Snip die al ruim 2 weken in de Flevopolder zit ook maar gaan 'doen'. Dus klim ik op zondag morgen met fiets en al in de trein naar Almere Oostvaarders. Ik vind dat ze hier ook maar OV-fietsen neer moeten gaan zetten, want 't is wel een gesjouw. Tegen 11 uur kom ik aan op de kijkbult bij het Jan van de Boschpad. Hier is het gezellig druk en de Snip is in beeld. Al gauw heb ik hem ook gevonden (198). Hij is druk aan het fourageren en poetsen. Verder kijkend zie ik een Zeearend verweg op een dode boom zitten. Een Slechtvalk zit te drinken, badderen en poetsen aan de rand van het water. Grappig om te zien dat hij op deze manier geen enkele bedreiging lijkt te vormen voor de Wintertalingen die uitdagend vlak voor hem langs durven te zwemmen. Zodra hij echter opvliegt vliegen de talingen, en alle andere vogels, in paniek alle kanten op. Behalve DE snip, die blijft rustig zitten, drukt zich alleen een beetje... Op een gegeven moment ontdekt iemand een juveniele Zeearend die op het kadaver van een hert zit te fourageren. Een geweldig gezicht dat je ook in eens doet beseffen hoe groot die Arend nou eigenlijk is. Na een tijdje is hij uitgegeten en gaat hij een stukje verder op op de grond zitten uitbuiken. Als je niet beter wist zou je denken dat het een boomstam is. Een adulte Zeearend geeft nog even een fantastische vliegshow, waarbij prachtig de witte staart, lichte kop- en hals veren en de enorme gele snavel te zien zijn. Een 3-tal Wilde Zwanen (199) landt in het plasje achter de moddervlakte. Na drie uur uitkijken vind ik het wel weer genoeg. Iemand heeft gemeld dat er een Koereiger in de buurt van de hut de Zeearend zit, maar dat is me te ver fietsen tegen de wind in. Toch gauw een kilometer of 15... Ik ga dus weer naar het station, waar blijkt dat de trein naar Utrecht op zondag maar eens in het uur rijdt en net 10 minuten weg is... Oh well, ruim de tijd dus.

Weer een nieuwe soort voor Nederland

Was het vorige week de Kaspische Plevier die heel vogelend Nederland naar Texel lokte. Vandaag (eigenlijk donderdag al) is het een Taigastrandloper die iedereen naar een klein dijkje net buiten Zwolle lokt. Ook ik ga, want de vogel zit op een met trein en OV-fiets te bereiken plek. Om half 9 stap ik de trein naar Zwolle om daar een uur en 10 minuten later weer uit te stappen. Ik heb de GPS bij me, waar ik de route via de fietsrouteplanner in geladen heb. Wel makkelijk, tot dat blijkt dat ik de snel weg op gestuurd wordt. Gelukkig kan ik wel zien waar ik heen moet, dus volg ik gewoon wegen die me in de richting van de Vreugderijkerwaard sturen. Al gauw fiets ik over het bewuste dijkje en in de verte zie ik de drom vogelaars al staan. Ik stel mij op aan het eind van de rij met mijn telescoop en na enige aanwijzingen heb ik het beestje in de kijker (196). Een klein bolletje, iets meer dan half zo groot als de ook aanwezige Bonte Strandlopers, met opmerkelijk lange tenen aan de groenig/gelige poten. Er zit hier ook een Gestreepte Strandloper, als ik er dan toch ben moet ik die natuurlijk ook zien. Dat lukt in eerste instantie niet zo erg, maar bij de 2e poging na een intermezzo met een mogelijke Kleine Vliegenvanger (niet teruggevonden) bij de boerderij onderaan het pad, lukt het wel, en zelfs zo goed dat ik op een gegeven moment Taiga-, Gestreepte- (197) en Bonte Strandloper in een kijkerbeeld heb. Leuk om ze te kunnen vergelijken. Gestreepte en Bonte zijn ongeveer even groot, en dan dat kleine druk fouragerende bolletje dat er tussendoor scharrelt. Na 2 uur heb ik het wel gezien en keer ik (inmiddels in de stromende regen) terug. Ik kom zonder problemen terug op het station en ben rond 3 uur weer thuis. Nog ruim tijd om boodschappen te doen.

Texel revisited, met een goede reden...

Zaterdag de 17e oktober werd op Texel een Kaspische Plevier ontdekt, de eerste voor Nederland. De volgende dag zou ik met de VWU afd. Utrecht naar de Hondsbossche zeewering. Die bestemming werd gewijzigd in Texel, zodat we met een clubje van 10 personen om half 10 ietwat nerveus de boot opreden. Gelukkig werd de vogel al vrij gauw gemeld. Aankomend in de haven konden we de rijen telescopen al zien staan. Zeker 200 mensen stonden hem te bekijken. Hij zat in een akker vlak bij de pont. Jammergenoeg ver weg en met slecht licht, maar we konden 'm zien. Na een zijweg te zijn ingereden konden we hem, zij het nog steeds ver weg en tussen de takken door, met beter licht zien. Na 'm goed bekeken te hebben gingen we naar de Amerikaanse goudplevier. Die was nu veel beter en dichterbij te zien dan vorige week, en zelfs voor mij te fotograferen.

Nu waren de Ross ganzen aan de beurt. Ook die waren op de bekende vaste plek te zien. Nu was de volgende bestemming de Slufteropgang bij de Oorsprongweg, waar een groep Strandleeuweriken zou zitten. Via het Wagejot (veel Bonte Strandlopers) reden we erheen. En of er Strandleeuweriken zaten!! In een grote gemengde groep met Kneuen en Groenlingen zaten er zeker 50. Nadat eerder op de dag was gemeld dat de Kaspische Plevier hoog was weggevlogen werd ie nu op de akker bij de Amerikaanse Goudplevier teruggevonden. Onderweg naar de boot zijn we dus nog een keer langs die akker gereden en nu konden we 'm mooi, redelijk dichtbij bekijken. Een duidelijke plevier, ongeveer zo groot als een bontbekje, maar met een langer gerekt lichaam, duidelijk voorbij de staart stekende vleugelpunten en hoger op de poten. Jammer genoeg geen foto kunnen maken.

Texelweekend 3, zondag en maandag

De dag begint zondag zonnig, met een zingende Siberische tjiftjaf in de tuintjes. Gelijk met het binnen komen van die melding zit ook de SibTjif die gisteren op de camping zat weer bij mijn tentje te roepen... Er zijn er dus minstens 2. Ik ga kijken in de tuintjes, 't is tenslotte vlakbij, maar vind hem niet. Wel tref ik weer Wilma en Annemiek. We spreken af om vanmiddag bij De Koog te gaan zeetellen. De wind is goed, dat kan dus leuke dingen opleveren. Ik besluit nog even bij het plasje achter de camping te kijken, maar als ik daar aankom tref ik Arend Wassink die mij maant voorzichtig te doen omdat hij er zojuist een Oosterse Braamsluiper heeft ontdekt. Ik kruip op mijn knieen dichterbij en inderdaad komt na enig pishen door Arend en Niels het vogeltje weer te voorschijn. Verschillende camera's ratelen, inclusief de mijne. Hierbij dus een bewijsplaatje van een (mogelijke) Vale- of Siberische Braamsluiper (Sylvia curruca halimondendri of -blythi). Die zwarte schaduw rechts is de rug van Arend.

Na dit spannende intermezzo is het tijd voor de Zee. Vanmorgen had ik bij paal 31 vanuit de duinen al even proefgedraaid en dat leverde binnen 10 minuten 3 Jan van Genten en een Kleine Jager (190) op. Om even na 2 uur installeren we ons geheel in regenpak gehuld op een pallet naast een gesloten strandtent. Net uit de wind. We hebben net een dikke bui gehad, maar nu breekt de zon weer door, wat het zicht over zee zeer ten goede komt. De ene na de andere Jan van Gent komt voor bij. Verder is het helaas vrij rustig. Een treintje van zo'n 15 Zwarte Zeeëenden (191) ploegt naar Zuid, even als de nodige Rotganzen, Dwergmeeuwen en Grote Sterns. Na een uurtje zie ik verweg iets donkers over zee 'keilen'. Dan weer hoog boven zee, dan weer verdwenen tussen de golven. Wilma maakt er een Grauwe Pijlstormvogel van. Nr 192/271. Rond 4 uur begint de wind behoorlijk aan te trekken en ook wat meer van Zuidwest naar West te draaien, waardoor we langzamerhand vol in het stuifzand komen te zitten. Wilma belt Annemieke dat ze ons maar niet later dan kwart voor 5 weer moet ophalen, want het wordt er hier niet leuker op. Ik heb het gevoel het zand tot in m'n kleine hersenen te hebben zitten. Overal kruipt het naar binnen... Via Bungalowpark Prins Hendrik, waar een Kerkuil zit te slapen in een boom, rijden we terug naar de Robbenjager, waar we met de 2 andere dames hebben afgesproken om te eten.

Na het eten naar het Eijerlandse huis voor een verhaal over de China-reis van Wietze Janse. In de nacht waait het erg hard, pal uit het Noorden, maar tentje houdt het prima. Op m'n gemakje keer ik maandag terug naar de zuidpunt van het eiland, eerst een stuk van de Waddendijk en bij Oost landinwaarts om bij Dijkmanshuizen nog even de Rossganzen te proberen. Dat lukt. Om half 2 heb ik de boot en om 5 over 2 de trein. Om klokslag half 5 ben ik weer thuis. Na douchen en de was aanzetten ga ik lekker bij de ouwe lui eten. Lekker makkelijk.

Texelweekend 2

Gisteren avond in het Eierlandse huis een leuk verhaal met plaatjes van een reis door Zuid Afrika. De - gelukkig niet zo lange - fietstocht terug naar de camping was ondanks mijn fietslamp een hele donkere, en daardoor wel een beetje eng, maar het is allemaal goed gegaan. In mijn bedje was het met pyama, tshirt en sokken aan precies lekker, al had ik wel een koude neus. Ik sliep vrij gauw in maar werd op een gegeven moment wakker van het tikken van de regen ... Daar heb ik een poosje naar liggen luisteren, maar ben toch weer ingeslapen. Om kwart over 4 werd ik weer wakker en toen was het weer droog. Ook toen ik om kwart voor 8 weer wakker werd was het droog, maar de wolken lagen wel ongeveer op de grond. Toen ik voor mijn tentje zat te ontbijten plofte er zomaar ineens een Houtsnip (184 jaarlijst) uit de lucht vlakbij op de grond. Jammer genoeg vloog hij ook ongeveer meteen weer weg, dus een foto heb ik niet.Het weer was behoorlij wisselvallig met stevige buien. Rond 11 uur mocht ik met Wietze meerijden naar de plek van de Amerikaanse goudplevier. Na hem eerst (weer) gemist te hebben lukte het bij de 2e poging wel. Een mooi nog bijna geheel zomerkleed beest liet zich van alle kanten bewonderen. Soort nr. 270 op de lifelist en 186 op de jaarlijst. (nr. 185 Strandleeuwerik, bij de vuurtoren helemaal op het Noordelijkste strandpuntje van het eiland), Terwijl we bij de Am. Goudplevier stonden te kijken werd vanaf de petten een Dwerggors gemeld. Ook deze kon na een kwartiertje worden bijgeschreven op de jaarlijst (187). De jaarlijst van vorig jaar is dus inmiddels geëvenaard en verbeterd. Later om de dag kunnen ook nog IJs- en Geelgors worden bijgeschreven (188 en 189).

Stap 1: de trein in.

Stap 1 is geslaagd! Fiets en ik zitten in de trein naar Den Helder. Wilde koffie halen bij Starbucks, maar daar stonden ze in de rij! Dan maar niet. Is ook niet zo praktisch, heb tenslotte allebei m'n handen nodig om de fiets in de trein te tillen.

Naar Texel

Ik ben een weekendje vogelen op Texel, samen met een aantal andere Dutch Birders. Hopelijk brengt de voorspelde wind een paar leuke soortjes naar het eiland. Leuke waarnemingen zal ik hier melden.

Maasvlakte revisited

Vandaag met afdeling Utrecht van Vogelwacht Utrecht naar de Maasvlakte geweest. Gisteren werden er al leuke soorten gemeld dus het beloofde een interessant dagje vogelen te worden. Als ik om 20 over 6 van huis ga zit de Bosuil luid te roepen ergens in de buurt Bij het bekende afspreekpunt bij de Galgenwaard staat al een heel clubje andere vogelaarswachten. Uiteindelijk vertrekken we met z'n 13-en richting Zuidwesten. Gezellig. Onderweg is de mist af en toe best een beetje dicht, en bij Meerkerk zijn we Jan en Ben in eens kwijt... Gelukkig weten ze zelf de weg dus we zullen ze wel ergens weer treffen. De mist maakt de wereld ook erg mooi, met koeien zonder poten en bomen zonder toppen... Tegen kwart voor 9 staan we aan de Maasmond over zee te kijken. De lucht is strakblauw en er is nauwelijks wind. De 3 trektellers die er zitten hebben nog niet zo veel gezien, maar terwijl we staan te kijken vliegt een Jan van Gent verweg over zee! Een mooi begin van de dag en nummer 178 op de lijst. Zou ik vandaag al de lijst van vorig jaar evenaren? Na nog een kwartiertje houden we het hier voor gezien en gaan op naar de volgende bestemming, de Oostpunt van de Stuifdijk, waar gisteren een Bladkoning werd gevonden. Als we uitstappen lijkt het of we hem meteen horen, maar het blijkt een ingeblikt exemplaar te zijn. Een fotograaf staat te tapen om hem te lokken (zonder veel resultaat). We lopen vruchteloos wat rond, zien een grote troep Kneuen, en wat Tapuiten en besluiten dan naar ons volgende stoppunt te gaan, de kijkhut aan de over zee aan de kant van Slufter. Hier kijken we welliswaar min of meer recht tegen de zon maar we kunnen er toch een Groenpootruiter, Lepelaars, wat Wulpen en Scholeksters uithalen. In de struiken valt een Vuurgoudhaantje in, maar dat laat zich daarna niet meer zien. Weer verder, ook aangezien de Balko (vogelaarsjargon voor Bladkoning) zojuist weer gemeld is. We stoppen even bij de plek waar gister de Sperwergrasmus voor het laatst gemeld is maar er zit niet meer dan een Heggemus. Volgende stop is het Voornse meer, waar Jan en Ben vanmorgen Cetti's Zangers hoorden. We lopen een stukje en bij het gat in de struiken waar je over het meer kunt kijken sta ik net te concluderen dat men (lees: de vogels) niet erg mee werkt vandaag als ik luid onderbroken wordt door een Cetti's Zanger (nr 179). Onderwijl schiet een IJsvogeltje over het water. We struinen door de bosjes terug, en horen nog een keer de Cetti's Zanger en een paar Goudvinken. Wat nu? Eerst terug naar de Bladkoning, maw terug naar af, de andere kant van de Maasvlakte. We komen weer bij de Stuifdijk aan en treffen daar Jan en Ben weer, kunnen we toch nog een stukje excursie samen doen. Die CZ hadden ze telefonisch aan Guus doorgegeven, vandaar dat we dat wisten. We trappen eerst weer in de ingeblikte versie en lopen wederom een half uur vruchteloos rond te dwalen. Juist als we besluiten het maar voor gezien te houden, na een groep van bijna 80 Lepelaars over te hebben zien vliegen, wordt er vanaf de rand van het MOT depot druk gebaard dat 'ie daar gezien wordt. Op een drafje er heen en na achtereenvolgens een Tjiftjaf en een Vuurgoudhaantje (180) is het raak!! Jawel, de Bladkoning (181 en 269 op de lifelist) kan bijgeschreven worden. Eigenlijk is het een vogeltje van niks. Groenig, klein met wat gelig witte streepjes op kenmerkende plaatsen en een nondescript roepje en dat is het dan. Maar wie het kleine niet eert is het grote niet weerd zeggen we dan maar. Na uitgebreide bestudering zoeken we nog een laatste plek op achter het Reebokgebouw, waar volgens Jan altijd wolken leuke beestjes zitten. Dat valt wat tegen. Wat jonge Fitissen en een Dodaars zijn in 1e instantie de meest spannende waarnemingen, als ineens paniek uitbreekt onder de alom aanwezige Kwikstaarten Piepers en Kneuen en in volle vaart een Smelleken (182) komt overgedenderd. Een klein roofvogeltje, niet veel groter dan een zanglijster, maar buitengewoon snel en behendig in het in de vlucht vangen van kleine zangvogeltjes. Even laat hij zich zien op de rand van een dak, maar dan gaat hij weer verder, op zoek naar prooi of een plek om te overnachten. Het is inmiddels 4 uur en tijd om op huis aan te gaan. Om klokslag 6 uur ben ik weer thuis. Terwijl ik mijn lijst bij werk zie ik dat ik de Kleine Bonte Specht, die ik eerder dit jaar op de Stulp hoorde en zag nog niet heb meegeteld. Daarmee komt de stand voor dit jaar op 183. Dan moet die ene om de lijst van vorig jaar te evenaren nog wel lukken lijkt mij. Ik hou jullie op de hoogte.

Stadsuil

Toen ik gister halverwege de middag naar huis fietste was er in het Oorsprongpark, aan de Noordrand van Utrecht, een hoop lawaai boven in een grote oude kastanje. Waarom ik daar op geattendeerd werd was omdat er een Halsbandparkiet zat te roepen, een soort die nog niet algemeen voorkomt in Utrecht, in tegenstelling tot onder anderen Amsterdam, Den Haag en Rotterdam, waar ze inmiddels een vaste voet aan de grond hebben. Ik stopte en ging eens even kijken of ik de Parkiet kon zien, maar dat lukte niet. Er zaten verder Gaaien en Kauwtjes te roepen en wild rond te hippen door de boom. Meestal duidt dat soort gedrag op de aanwezigheid van een roofvogel. Na enig speurwerk (gelukkig heb ik tegenwoordig standaard een verrekijkertje in mijn tas) kon ik de contouren van een Bosuil ontwaren, die met één half open oog al die drukte over zich heen liet komen. Je kon hem haast zien denken 'Kan ik dan nooit eens rustig ergens zitten pitten?' Leuke waarneming zo in de stad waar de mensen onwetend voorbij gaan, druk ergens onderweg naartoe.

Oostvaardersplassen (OVP in vogelaarsjargon)

Omdat het nog steeds mooi weer is en ik nog een dag vrij had ben ik vandaag maar weer eens naar de OVP gegaan. Met de trein naar Almere Buiten, daar een OV-fiets gehaald en via Almere Oostvaarders (omdat ik zo de weg weet...) naar het Jan vd Boschpad gegaan. Het waaide harder dan ik gedacht had, en de zonde wilde in 1e instantie ook niet zo erg meewerken, maar dat mocht allemaal de pret niet drukken.Vanaf de uitkijkbult had ik mooi zicht op een groep van 85 Lepelaars.



Er zaten een stuk of wat geringde tussen, sommige (alleen adulte) met om iedere poot één grote kleurring met een cijfercombinatie, en juvenielen met een combinatie van verschillende kleinere kleurringen. 'T zag er een beetje vreemd uit. Ik heb de combinaties, voor zover ik ze kon aflezen of onderscheiden genoteerd en zal ze melden op de website van het betreffende onderzoek. Eerder van de week was er een Roodhalsgans gemeld tussen de vele honderden Brandganzen die zich hier bevinden, en in de buurt van de Lepelaarsplassen zou een (ontsnapte, dat dan weer wel, dus niet voor de jaarlijst) Buffelkopeend moeten zitten. Die Roodhalsgans leek mij wel een leuke uitdaging. Je zou denken, rood, dat moet je er zo tussenuit halen, maar dat valt flink tegen. Als hij loopt te fourageren tussen al die Brandganzen zie je niks van dat rood, en al helemaal niet tussen de vegetatie en in hobbelig terrein, waar ie ook nog achter een bultje kan zitten. In 1e instantie leverde de speurtocht niets op. Trek in koffie lokte mij naar het nieuwe natuurbelevingscentrum 'De Oostvaarders'. Helaas was dat gesloten... Dan maar even bij de bankjes buiten nog een poging wagen, je kijkt hier tenslotte weer net vanaf een andere hoek het gebied in. Jawel!! Tussen het gras en verstopt achter polletjes zag ik plotseling een ander kopje dan de anderen, en toen hij zich even rekte en met z'n vleugels klapperde was het duidelijk. Nr. 177 op de jaarlijst is binnen. Na nog een tijdje naar hem (haar) te hebben zitten kijken werd de trek in koffie te groot en besloot ik dan maar naar de Trekvogel te gaan, het bezoekerscentrum van het Flevolandschap bij het gemaal 'de Bloqc van Kuffeler'. Dat was wel een paar kilometer pal tegen de wind over de Oostvaardersdijk, maar vooruit maar, dan zou die koffie des te lekker smaken. Na de -inderdaad superlekkere- koffie naar de Lepelaarsplassen. Hier was (behalve wat andere vogelaars) niet zoveel te zien, behalve de vaste Kuif-, Tafel- en Slobeenden en de eerste Pijlstaarten, maar een van die andere vogelaars had een spannend verhaal over een vreemde gans bij het Jan van de Boschpad (ja, daar kom ik net vandaan, en nee, niet gezien) Hmmm... wat nu? Besloten eerst te proberen die Buffelkopeend te 'scoren' en dan maar zien of er nog tijd over is, aangezien de fiets om uiterlijk half 6 weer afgegeven moet worden bij de fietsenwinkel. Die Buffelkopeend zat keurig op de plek waar hij zondag ook was gemeld. Leuk klein eendje, maar meer onder dan boven water en redelijk ver weg. Het is inmiddels 4 uur... Wat te doen. Toch maar die rare gans, ik heb nu tenslotte wind mee over de dijk. En of ik wind mee heb... Met bijna 30 km/h schiet ik als een speer de dijk over waar ik me eerder vanmiddag helemaal in het zweet trapte om überhaupt vooruit te komen... Op de uitkijkplek tref ik de betreffende vogelaar (met nog een aantal anderen) die op dat moment de gans in de telescoop heeft. Hij heeft nog het meest weg van een blauwe vorm Sneeuwgans, maar niet helemaal de juiste kenmerken. Ik houd het maar op een of ander hybridebeest. Langer tijd wil ik niet nemen, want het is inmiddels ruim half vijf geweest. Netjes om 5 over 5 lever ik de fiets in en mis vervolgens precies de trein van 11 over 5. De condutrice trekt voor mijn neus haar sleutel uit de vergrendeling. Ik maak haar uit voor rotmens, waar ik natuurlijk meteen weer spijt van heb, dat doe je niet, ik hoor in mijn hoofd Sebastiaan zeggen 'ongemerkt worden we steeds asocialer'. Ik heb een half uurtje om mijn zonden te overdenken en eet intussen ook nog maar een boterhammetje... Alweer een heerlijke dag buiten.

Noorderpark

Vroeger was ik vaak op donderdag vrij en om een of andere onduidelijke reden was het dan juist die dag vaak slecht weer. Deze week was ik maandag en dinsdag vrij en het was prachtig weer!! Daar heb ik dus lekker van genoten. Maandag ben ik maar weer eens een stukje Noorderpark gaan fietsen, ook omdat al een week een Visarend bij het Bert Bospad werd gezien en die nog op mijn jaarlijst ontbrak. Omdat vrije dagen er ook zijn om niet zo vroeg op te staan was ik niet zo heel vroeg op pad, maar pas rond half 11. Bij Groenekan werd de mais geoogst en op de Kooidijk was het dus een drukte van belang met heen en weer rijdende trekkers met grote karren vol maishaksel. Hier zag ik nog 2 Boomvalken, die druk in de weer waren libellen te vangen. Die waren er genoeg dus ze leden geen honger en hadden tijd om te spelen met elkaar. Luid roepend jaagden ze in volle vaart achter elkaar aan. Een erg leuk gezicht. Aan de Westbroekse kant van het Bert Bospad de fiets neergezet en tot net voorbij het bosje het pad afgelopen. Ook hier werd druk gewerkt. De sloot werd uitgebaggerd. Op het pad vond ik een dode ringslang. Platgereden door de slootbaggeraar?




Gelukkig zag ik later ook nog een levende. Mijn eerste (en waarschijnlijk ook laatste) dit jaar. Hij (of zij) zwom in de sloot langs de oever, op zoek naar een plekje om er uit te komen. Even dacht ik dat dat niet zou lukken, maar gelukkig kroop hij algauw de kant op en door het gras weg. Altijd weer leuk om te zien hoe 'handig' slangen omhoog kunnen kruipen.





Na een poosje vruchteloos alle bomen en paaltjes (inclusief de favoriete dode boom) afgespeurd te hebben viel ineens mijn blik op een stipje op een paaltje vrij ver weg.


Daar zat 'ie, de Visarend... (ok, bewijsplaatje door de telescoop, maar toch...) Lekker in de zon met een vis in z'n poot. Na eerst een poos rustig om zich heen te hebben zitten kijken begon hij tenslotte aan zijn maaltijd. Na een half uurtje lekker te hebben zitten eten werd hij verstoord door een boer die zijn schapen ging voeren en verdween achter de bomen uit het zicht. Mooi, nr 176 op de lijst is binnen. Nog 9 om de lijst van vorig jaar te evenaren. Verder leverde de dag niet veel nieuwe bijzondere waarnemingen op. De Steenuil in de Bethunepolder hield zich verscholen en ook bij de Eendekooi was het stilletjes, op een late Purperreiger na.

Maasvlakte

Begin september is altijd een goeie tijd om je geluk te beproeven op de Maasvlakte. Vroeger kon je daar alleen met de auto komen, maar tegenwoordig vaart er een snelpont vanaf Hoek van Holland waarop je ook de fiets mee mag nemen. Vanmorgen dus de trein van half negen genomen, om de pont van elf uur te halen. In Hoek van Holland een ov-fiets genomen. Wat een ideale uitvinding is dat toch!! Geen gesjouw meer met je fiets in de trein. Om kwart voor twaalf was ik, samen met nog 3 andere vogelaars op de Maasvlakte, en om vijf over twaalf hadden we een prachtige Draaihals in de kijker bij de voormalige verzinking. Volgens een groep NJN-ers dat er hun lunch zat te nuttigen moest er in de buurt bij het Reebokgebouw aan het nauw van Calais een Ortolaan te vinden zijn in een troep Kneuen. Die gingen we ook maar proberen
mee te pakken, aangezien de Draaihals wel erg makkelijk was. Het fietsen ging ook lekker makkelijk met een stevig windje in de rug. Onderweg nog een Tapuit en verschillende Witte Kwikken en Graspiepers. Aangekomen bij het bij vogelaars bekende blauwe gebouw troffen we wel een troep Kneuen, maar ze waren erg vliegerig en lastig te determineren. Na een
poosje rondgebanjerd te hebben viel een klein deel van troep Kneuen in tussen de vegetatie. Ze begonnen te fourageren en lieten zich eindelijk met de telescoop bekijken. Na enig speuren kon inderdaad de Ortolaan er uit gepeuterd worden, en even later ging hij zelfs mooi open en bloot boven op een Duindoornstruikje zitten. Het was inmiddels tegen half twee en ik vond het wel weer tijd om richting pont te gaan, aangezien dat een minder aangenaam ritje zou zijn, met de wind pal tegen. Onderweg trof ik nog een Paapje. Om half drie was ik weer bij de steiger van de pont, die om tien over half vertok. Om vijf voor drie weer in Hoek van Holland en om zeven over weer in de trein naar Rotterdam, om vijf uur weer thuis.

Vlindertjes langs de snelweg

Dit is een Kleine Vuurvlinder. Ik vond hem in een miniscuul lapje groen tussen de op- en afritten van de A27 bij de Veemarkt in Utrecht. Vorig jaar op exact de zelfde plaats vond ik ze ook. Behalve deze Kleine Vuurvlinder vond ik er deze week ook Icarus blauwtjes.

Je zou denken dat het een totaal onschikte plaats is voor vlinders, maar schijnbaar valt dat erg mee. Ik vond 2 en mogelijk zelfs 3 mannetjes Kleine Vuurvlinder en een mannetje en vrouwtje Icarus blauwtje

Bijna gezwicht...

Kijk nou toch wat een schatje ik tegen kwam vanmiddag. Bijna had ik haar meegenomen, maar de enorme dierenartsrekening die dat met zich mee zou brengen heeft me er voor behoed... Plus het feit dat ik nog lang niet thuis was en in een voor boerderijpoezen ongeschikt huisje woon. Zucht...

Hanging basket

Ik heb begin juli van een van de buurvrouwen op galerij een hanging basket overgenomen omdat ze hem niet kwijt kon op haar balkon (dat nog kleiner is dan 't mijne). Jasper heeft, in ruil voor een keer oppassen op de kinderen, de haak opgehangen, en moet je eens kijken hoe mooi hij is geworden! Af en toe zet ik 'm een nachtje in een emmer water zodat ie zich lekker vol kan zuigen en verder krijgt kraan - en regenwater... Verder niks.

Pootje baden

Wat doe je bij 30 graden als je niet kunt gaan zwemmen omdat je nog moet werken? Lekker pootje baden in de gracht!

Poezen vinden vlinders ook leuk.

Nog een foto van de vlinderstruik. Hier een van de vele distelvlinders

Een van de buurtpoezen vind die vlinders ook wel erg leuk.

Wolken vlinders

Rond om de buddleia's hier vlakbij dwarrelen momenteel wolken distelvlinders! Soms meer dan tien tegelijk! Het is lang geleden dat ik zoveel vlinders tegelijk zag.

Volgens mij moet je via deze link bij mijn foto's uitkomen...

Een week thuis wordt het tijd om het Finse verhaal af te sluiten. Foto's volgen als ik uitgevonden heb hoe ik kan linken naar m'n picasa album.

Maandag 22 juni. Van Sodankylä naar Inari.

Wederom een tocht van ca 250 km dus wel wat vogeltijd onderweg. Zo'n 30 km Noord van Sodankylä ligt een lintutorni direct aan de weg. Mooie koffiestop. Het weer is intussen een stuk beter, ca 18 graden en een lekker zonnetje. Na de koffie lopen we over een 400 meter lang vlonderpad naar de hut. Er zit niet veel, maar wat er zit is leuk. Een prachtige Noordse Gele Kwikstaart (donkergrijs kopje). Op het meertje, wat je helaas niet helemaal goed kunt zien, door dat de bomen te hoog worden, zitten Kuifeenden, Brilduikers, Smienten en Wintertalingen... In de bomen zingt een Rietgors en verschillende Sijsjes. Een Barmsijsje doet ook even kort een boom aan. Nadeel van het mooie weer is dat de muggen wakker zijn geworden. Tijd om de muggenmouwen en andere muggenbedekking tevoorschijn te halen. Na een verder zonder meldenswaardige zaken verlopen rit arriveren we in de 2e helft van de middag in ons huisje in Inari. Gisteravond in de pizzeria in Sodankylä zaten aan de tafel achter ons 2 Nederlandse meiden te eten. Die zitten nu ook hier op de camping. Verder staan er Duitsers, Fransen en Engelsen. Vast allemaal onderweg naar de Noordkaap. Aangezien het nog vroeg is besluiten we naar het Lapland/Sami museum Siida te gaan, wat tot acht uur vanaovnd open is. Een mooie tentoonstelling over het leven van de Sami en de natuur in Finland, evenals een fototentoonstelling over de Sneeuwuil. Hier vermaken we ons tot een uur of zeven, waarna we op huis aan gaan om te eten, lezen en slapen.

Dinsdag 23 juni. Inari.

We gaan wandelen in Lemmenjoki Natuurreservaat. Daarvoor moeten we wel eerst 40 km rijden. In het NR aangekomen eerst even naar het bezoekerscentrum om te kijken of we een duidelijker wandelkaart kunnen krijgen. Hier treffen we de Spaanse vogelaars die we ook in Liminganlahti tegenkwamen weer. Het blijkt dat ze ook in Inari op de camping wonen... Kleine wereld. Het kost ons wat moeite om het begin van de wandeling te vinden, maar het blijkt dat het bezoekerscentrum niet het beginpunt is, maar dat we nog weer een klein eindje verder moeten rijden. We maken een mooie wandeling en lunchen bij een mooi meertje waar een vrouwtje Brilduiker met 6 nog kleine pulletjes rondzwemt. Die kleintjes kunnen al duiken en zijn druk aan het fourageren. Later zitten ze met zijn allen te poetsen op een stammetje dat in het water ligt. Verder hier een Oeverloper, een troepje Wintertalingen en een overvliegende Pestvogel. Later zien we in de Lemmenjoki (Joki is Fins voor rivier) een Roodkeelduiker. Aan het eind van de middag onderweg naar huis zien we een troepje van 3 rendieren waarvan 2 bijna helemaal wit zijn.

Woensdag 24 juni. Inari.

Vannacht zijn we om middernacht opgestaan om naar de zon te kijken. Die staat inderdaad nog hoog aan de hemel. Raar hoor. We blijven in de buurt vandaag. Hier niet zo ver vandaan is een lintutorni en daar willen we eens rustig kijken. Verder gaan we gewoon wat rond rijden en wel zien wat we tegen komen. De hut blijkt een enorme toren van wel 15 meter hoog te zijn, van waaruit je een uitzicht over een groot gebied hebt. Het eerste wat ik zie is een ander klein hutje, wat even later niets minder dan een eland blijkt te zijn. Wat zijn die beesten groot!! Verder zijn er Nonnetjes, Kuifeenden, Brilduikers, Noordse Sterns en verschillende soorten meeuwen. In de bomen rond de hut zingen Kepen en even later vertonen zich wat Pestvogels. We eten onze lunch op een zeer idyllisch plekje aan een meertje. Als er niet zo veel muggen waren zou je hier gewoon blijven... Helaas zijn die er wel en zijn ze buitengewoon irritant. Dus zitten we hier gehuld in complete antimug uitdossing en een dikke wolk Off! (Fins antimuggengif). Een rendier ligt in een mooi zandholletje te puffen van de warmte. Het is dan ook ruim 25 graden. Op tijd weer terug bij ons huisje in Inari. Lekker buiten zitten, want er is inmiddels een windje opgestoken dus de muggen houden zich koest. Lezen, eten en tegen elf uur naar bed.

Een week in Finland

Juhannus, midzomerfeest. In Sodankylä, inmiddels boven de Poolcirkel. Finland is een beetje een vreemd land. Dorpen en stadjes zijn niet zoals bij ons een straat met huizen in rijtjes aan elkaar, en een plein met winkels, een kerk en een cafe. De huizen staan los van elkaar, en van een dorpsplein is geen sprake. De kerk staat vaak aan de buitenkant van het dorp, winkels zijn er nauwelijks, anders dan grote supermarkten, die ook buiten het dorp liggen, waar je alles wat je wilt kunt kopen. Ook 'grotere' steden zijn zo ruim opgezet. doet wat vreemd en ongezellig aan.

Qua vogelen gaat het goed. Nadat we maandagochtend (15 juni) in de stromende regen van de boot afreden klaart het in de loop van de dag op. Aan het eind van de middag, rond half 6 komen we aan in Liminganlathi, bij Liminka, 25 km onder Oulu, aan de Botnische golf. Nadat we gesetteld zijn in onze 3-persoons B&B kamer, die aan het bezoekerscentrum vastzit, gaan we meteen vogelen, want de hut is vlak bij. Er zijn oa Dwergmeeuwen, visdieven, Middelste Zagers en Kuifeenden. In het riet zingen Rietgorzen en dito zangers. Ook de Geelgors laat zich horen. Klapper is echter een Velduil, die al jagend tot 10 meter van me vandaan komt. Ik sta boven op de hut en hij moet duidelijk eens even kijken wie daar nou op z'n plekkie zit. Als we weer binnen zijn en in de keuken thee drinken komt hij daar ook nog even voorbij. We zien hem alleen op maandag.

Dinsdag ochtend (16 juni) is het koud en miezerig. 8 graden. Toch naar buiten. Een voordeel, de muggen vinden het te koud. Op een vissershutje in de baai zitten 2 volwassen Zeearenden uit te buiken. Vlak voor de hut komt een moeder Brilduiker met 5 kleintjes uit het riet gezwommen. LIEF!! Verder is er niet veel te zien. Het waait hard en regent nog steeds af en toe. We rijden wat rond, naar een andere hut, waar we de Wilgengors zouden moeten kunnen zien, ware het niet dat de laatste waarneming dateert van 1996.... Wie niet waagt wie niet wint, maar hij vertoont zich niet. Eten een Pizza bij de ABC buiten Liminka. Ook hier is de Distelvlinder invasie waarneembaar. Ik heb er al een paar keer een gezien, en zelfs een midden op zee op de boot zondag.

Woensdag 17 juni, vertrek naar Kuusamo. Na ontbijt met havermout (gister ook al, hier heel gebruikelijk, was vergeten dat dat lekker is), rond 9 uur in de auto en op weg. Weer redelijk weer, droog, maar nog wel koud. Eerst even bij de kerk van Liminka kijken. Er zijn 2 meisjes druk in de tuin aan het werk. Een van hen wil ons wel rondleiden. Het mooie, geheel houten, kerkje dateert uit 1826. Maar de preekstoel en 2 schilderijen zijn van een oudere kerk. Op deze plaats staat al sinds de middeleeuwen een kerk, maar diverse eerdere gebouwen zijn door brand verwoest, of gewoon oud geworden. Weer buiten hoor ik de Roodmus, en gelukkig zie ik hem nu ook. Gister aan het eind van de middag en ook vanmorgen vroeg hoorde ik hem bij het bezoekerscentrum maar kon hem niet vinden... Rond half 11 weer verder. Koffie een uurtje later aan de 'snelweg'... Bijna alles is hier 2 baans weg, maar toch meest max snelheid 80 tot 100 km per uur. Nu eens niet bij een ABC, maar bij een leuk wegrestaurant/winkeltje, waar ook een kaasfabriekje bij hoort. Ze maken een soort van dunne kaasplakken die je als dessert/gebak schijnt te moeten eten, met vanillesaus en aardbeien. We gaan het een keer proberen, maar niet nu. Na nog wat stopjes en pauzes arriveren we rond 7 uur in ons huisje net ten noorden van Ruka aan. Keurig typisch Fins huisje met alles er op en er aan. Rommelen, eten, lezen en naar bed. Het blijft raar dat het hier niet donker wordt.

Donderdag 18 juni. Een regen dag. Even naar Ruka gereden om bij de infostand van Metsähallitus (de Finse Staatsbosbeheer, of zoals hij bij ons heet Methusalem), wat info over wandel/vogelmogelijkheden in de omgeving te halen. Het weer trekt niet aan om naar buiten te gaan dus terug naar huis en lekker lezen.

Vrijdag 19 juni. Nog steeds regen, maar minder dan gister en later in de ochtend wordt het droog. We rijden naar het Oulanka natuurreservaat en maken een leuke rondwandeling van ongeveer 8 KM. Waterspreeuwen, gele Kwikstaarten, Grauwe Vliegenvangers en Kruisbekken passeren de revue. Terug bij de auto breekt zowaar de zon door. Tijd voor thee en dan met een omwegje langs Juuma weer naar huis. Morgen gaan we hier wandelen.

Zaterdag 20 juni, eindelijk droog, maar nog steeds maar 8 graden. Wijziging van de plannen, omdat we vermoedelijk op de terugweg hier nog een dag of 2 willen verblijven gaan we vandaag bij Valtavaara de Blauwstaart proberen en doen we Juuma de volgende keer, als de orchideeen misschien wat meer in bloei zijn, want dat is nu nog erg vroeg. Om kwart voor 10 starten we de wandeling aan de parkeerplaats bij de skiliften. Al heel gauw hoor ik een Blauwstaart zingen. Niet te geloven. Had niet gedacht dat het zo makkelijk zou zijn. Even later zien we hem ook en horen we nog een andere zingen. Jammer genoeg zit hij hoog in het topje van een Spar, en kun je eigenlijk alleen zijn silhouet zien. Na een kleine twee uurtjes wandelen arriveren we bij een hutje. Hier drinken we lekker uit de wind onze koffie/thee. Boven op de berg is ook nog een huisje. Hier schrijven we wat in het boek en dalen vervolgens weer af. Bij weer een andere hutje, ze zijn er hier dol op, aan een mooi meertje, eten wij ons broodje. Hier bloeit overvloedig de Lakka, een gele braam waar ze erg lekkere jam van maken, even als de Zweedse Kornoelje. Er zijn verschillende soorten hutjes, kleine afdakjes op een vlondertje, waar je je slaapmatje en slaapzak uit kunt rollen, met een vuurplek er voor, of een soort indianentent model met een vuurplaats in het midden. De Finnen die vlak na ons bij onze koffieplek aankwamen begonnen resoluut hout te hakken om het vuur aan te maken. Ook bij onze broodhut is een vuurplek en ook hier wordt onmiddelijk een fikkie gestookt om de worstjes te roosteren. Wij houden het maar bij brood met kaas... Even later horen we de Blauwstaart weer. Nu zijn we boven hem. Na wat zoeken vinden we hem weer, alweer zingend vanaf de top van een hoge spar. Met een beetje goeie wil halen we er nu het blauw van zijn naam wel uit. Het pad is keurig aangelegd, helemaal 'bestraat' met grofgehakte leisteen, en waar nodig voorzien van houten of uit de rots uitgehakte traptreden. In het bos hoor ik gepiep van jonge spechten. Het nest zit een meter of 25 van het pad. Als we staan te kijken komt de oudervogel erbij. Het blijkt een Drieteenspecht te zijn. Eerst komt het mannetje voeren en later ook het vrouwtje. Om 2 uur terug bij de auto. We willen nog een andere, korte, wandeling doen die staat aangeduid als vogelwandeling. Dat doen we, maar het levert niet veel extra's meer op. Om 18:00 uur terug bij de auto en om 18:30 weer thuis. Morgen naar Sodankylä, en maandag door naar Inari.

Zondag 21 juni. Van Ruka naar Sodankylä. Een tocht van ruim 200 km, dus wel wat tijd om ook te vogelen. Het is droog en de zon breekt al gauw goed door. Al een paar KM na vertrek (rond half 10) doet zich de eerste leuke waarneming voor. Een paartje Roodhalsfuten zit in een meertje vlak langs de weg. Even gekeken en daarna weer door. Voorbij Pelkosanniemie zijn 2 vogelhutten (lintuturnis) waar de Ouwe Lui 3 jaar geleden redelijk wat Kraanvogels zagen. Daar gaan we nu ook weer een kijkje nemen. De ene ligt zo'n 3 KM buiten het dorp, aan het eind van een lang plankenpad. In het bos onderweg zien we de Bonte Vliegenvanger. Bij de hut zitten zo'n 20 Kraanvogels. Ver weg, maar goed te zien. Op de terugweg zien we onze eerste Koperwiek. Bij de andere hut, 800 meter van een keienweg, ook weer te bereiken via een planken pad, zitten zeker 24 maar misschien wel meer Kraanvogels. Nog steeds ver weg, maar een stuk dichterbij dan de vorige. Leuk. Verder hier Wilde Zwanen en 2 Slechtvalken. Om 7 uur aangekomen in onze overnachtingsplaats. Een keurige B&B, die 's winters dienst doet al studentenhuis. Pizza eten in de 'stad', nog even een ommetje en dan Blog bijwerken.

Onderweg naar Finland

Zaterdag 13 juni rond half twee in de middag uit Bilthoven vertokken richting Travemünde, waar we rond acht uur, zonder noemenswaardig oponthoud aankomen. Volgens het boekje zouden we al gauw aan boord kunnen, maar het duurt helaas tot tegen half een (het is inmiddels zondag) voor er enige beweging komt. Om half twee 's nachts zijn we dan eigenlijk in onze hut. Lekker slapen en om negen uur klaar voor ontbijt. Het is een stralende dag die we al lezende doorbrengen. Nog een nachtje slapen en dan zijn we morgenochtend om kwart voor zeven in Helsinki.

In de aanbieding

12 juli Update fiets is verkocht. Hij gaat in Spanje wonen...

Zie deze link om mijn oude fiets te kopen. Ik zal vanavond een foto plaatsen, die heb ik nu niet bij de hand. Valt het je op... Na een week komt er al weer de klad in. Druk druk druk en niks te beleven dan werk werk werk. Nog 2 weken en dan??? Vakantie!!! Yeah, kan wel zeggen dat ik er aan toe ben.

Meer Oost-Groningen .

'T is mooi hier in het Groninger land. Gisteren een dag met 's middags veel buien, voornamelijk doorgebracht in Ostfriesland, bij onze Oosterburen. Daar overal Spotvogels, die aan onze kant van de grens lastig te vinden zijn. Maar gelukkig vandaag toch gelukt. Volgens mij staat de teller nu op 168, Kanoet en Spotvogel, maar ik zal morgenavond de balans opmaken. Vandaag was het de hele dag prachtig weer met veel zon en niet te veel wind. Lekker gefietst en gevogeld. Heerlijk thee gedronken bij galerie de Groninger kroon. Hier op de camping zingt de Bosrietzanger het hoogste lied.

In `t Groningerland

Daar zit ik dan in de deur van m'n tentje, te wachten tot de pasta kookt. Vanmorgen was de trein naar Groningen zo vol dat ik op de volgende heb gewacht... Daardoor was ik wel een uur later dan gepland in Kostverloren. Tegen half twee pas. Nog net genoeg tijd om m'n tentje op te zetten voor we om twee uur op excursie gingen. Op de fiets naar Nieuwe Staatenzeil, naar de kiekkaaste, de enige buitendijkse kijkhut in Nederland. Onderweg Blauwborst, Gele Kwikstaart en Grauwe Kiekendief (nr. 166 op de lijst). Een dikke bui doordrenkt ons volledig. Bij de hut is het weer droog, maar steekt ineens de wind op. Op het bordje heet de Blauwborst ons zingend welkom. Er vliegen zeker 4 Bruine kiekendieven rond. In de hut broedt een Boerenzwaluw. Eigenlijk vindt hij al die mensen wel een beetje eng. We laten hem dus maar weer met rust. Na nog wat omfietsen om vijf uur terug bij de tent. Bed nog even opmzken en dan lekker lezen. En nu dus aan de pasta.

Hemelvaart

Ik ga het komende - lange - weekend kamperen met de kampeergroep van de KNNV in Oost Groningen, bij minicamping Kostverloren in Kostverloren, vlak bij Hongerige Wolf. Nu weet je vast waar ik ben... hihihi. Ik hoop dat het weer een beetje meewerkt, maar ach, die 4 daagjes komen we wel door, ook als het niet helemaal droog is. Ik hoop dat we de Grauwe Kiekendieven kunnen vinden, en misschien nog wat andere leuke soortjes ook. Jaarlijst naar 170 zou niet gek zijn, voor de helft van 't jaar om is. Dan is de kans dat ik meer soorten dan vorig jaar haal een stuk groter.

Afijn, als jullie even niks horen weet je waar het van komt, maar zal proberen mobiel te bloggen.

Ochtendperikelen

Ik kon maar moeilijk wakker worden vanmorgen. Ik had eigenlijk meer zin om in bed te blijven... Dacht maar met de trein te gaan, maar ben toch maar gaan fietsen. Meestal als ik met de trein ga heb ik als ik op 't perron sta te wachten alweer spijt dat ik niet ben gaan fietsen...

Ook vanmorgen zat de Grote Kar er weer, in 't bekende postzegeltje riet. Evenals een Grasmus, een Tuinfluiter, een Merel, een Zanglijster en een Zwartkop, die om het hardtst zaten te zingen. Verder is het op de plas rustig, een paar Nijlganzen zat er, verder niks. Aan de zuidkant, vlak bij het fort zat nóg een Grasmus te zingen. Boven de stad zijn de Gierzwaluwen ook om 8 uur al weer druk aan het gieren. Lekker zomers!!

Een nieuw jasje

Nadat het vorige blog roemloos ten onder ging door teveel gerommel en geklooi en te weinig posts, ga ik met deze een nieuwe start maken en hopelijk wat trouwer bloggen.

Laten we maar meteen beginnen met de waarnemingen van vanmorgen. De Grote Karekiet die al sinds vorige week zit te zingen in een miniscuul klein rietkraagje aan de Hoogekampse Plas zat er ook gisteravond en vanmorgen weer. Verderop zat een Ringmus in het ruiterpad te scharrelen naar wurmpjes en rupsjes. Vast een nest ergens. Het is overduidelijk dat de eerste lichting spreeuwen is uitgevlogen. Bij de boerderij op de hoek bij Fort Voordorp is het een gekwetter van jewelste en overal zie je oudervogels met tenminste één jong er schreeuwend achteraan rondvliegen.