Fyledalen

Eigenlijk had ik vanmorgen weer vroeg op zullen staan, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Daarom maar uitgeslapen en een beetje omgedoedeld. 's Middags op excursie naar Fyledalen, een gebied in het binnenland waar steen- en zeearend voorkomen. Fyledalen is een mooi stil dal met een paar boerderijen. Het wemelt er nog van de zwaluwen. Voornamelijk boeren-, maar ook nog enkele huiszwaluwen doen zich te goed aan de insecten rondom de boerderijen. We zetten de auto neer om te gaan wandelen, maar zijn nog niet goed en wel uitgestapt als een grote arend op de thermiek de heuvelrug over komt zeilen. Een juveniele steenarend!! Even later wordt hij gevolgd door een rode wouw. In het bos roepen ondertussen goudhaantjes, zwarte mezen en een enkele kruisbek. We rijden toch nog een eindje door. Als we de auto nogmaals parkeren om dan nu toch echt te gaan wandelen zeilt een juveniele zeearend voorbij. Het kan niet op!! Op zeker moment horen we een raar geluid. Het duurt even tot het tot ons doordringt dat we naar boomkikkers staan te luisteren! Voor we naar huis gaan rijden we nog langs een meer waar we de zeearend nog een keer zouden kunnen zien. Onderweg zien we echter ook de steenarend nog een keer prachtig over komen. Op het pad naar het meer vind ik een dode ringslang, en aan het meer zien we inderdaad de zeearend nog een keer. Niet geweldig, want we kunnen niet aan de oever komen, maar toch. Ook een visdiefje is ter plaatse. Leuk voor eind september. Thuis na eten en choc weer op tijd naar bed voor morgenochtend een laatste keer Nabben.

Vogels ringen, hoe en waarom.

Vanmorgen is vroeg opstaan eens niet nodig. Dus gewoon tijd voor douchen en op een vakantieachtige (7:00 ipv 5:30) tijd opstaan. Om half 9 worden we verwacht bij de vuurtoren voor een nog niet bekende aktiviteit. Kan een excursie zijn, kan een rondleiding in het ringstation zijn, of nog wat anders. Het blijkt dat we een verhaal verteld krijgen over het hoe en waarom van ringonderzoek. Voor velen van ons natuurlijk een beetje gesneden koek, maar even goed een zeer interessant verhaal van 2 uur. Een verhaal dat met veel verve en ethousiasme verteld door Karin, een vrouw van mijn leeftijd, misschien zelfs nog wat ouder, die behalve vrijwilliger bij het ringstation ook de lokale weervrouw is. Elke 3 uur om 0, 3, 6, 9, 12 enz. Greenwich meantime leest ze de weergegevens af van het weerstation in de tuin van de vuurtoren. Dag en nacht, 365 dagen per jaar. Ze vertelt over het ontstaan van vogels uit dino's, het ontstaan en nut en noodzaak van vogeltrek en over het vangen en ringen.  Bij het onderdeel over het hoe en waarom van ringen wordt het aanschouwelijk onderwijs. Uit een katoenen zakje met een strandzeefje eronderaan genaaid komt een roodborstje tevoorschijn.

Aanschouwelijk onderwijs.

Uitgebreid wordt ons getoond wat er nou eigenlijk allemaal gemeten en gewogen wordt voordat een vogel een ringetje krijgt.

Na het verhaal tijd gauw terug naar de camping want 's middags gaan we met de  fiets op excursie naar Lillahamn. Al voor we de fiets hebben neergezet worden we verrast door een juveniele steppekiekendief die jaagt langs de waterkant. Al jagend komt hij vlak over ons heen. Alle kenmerken zijn mooi te zien. De kaneelbruine buik, de 'boa' (lichte halsring) en de lichte stuit. Verder op, aan het eind van de weg parkeren we die fiets en maken een lange wandeling. Op een betonnen schuurtje zit een slechtvalk, die even later vertrekt, alle aanwezige ganzen en eenden in paniek uiteen jagend. Langs de waterkant fourageren piepers en kwikstaartjes. Heel in de verte op een baken zit een zeearend. Eigenlijk alleen het feit dat je hem uberhaupt kan zien, gezien de afstand maakt er een zeearend van, want verder kan je er niet veel aan herkennen. Een tweede gebiedje kunnen we niet vinden, maar we houden ons dan maar bezig met een weiland vol kwikstaarten, kneuen en mogelijk fraters.Op weg terug nog even een paar boodschapjes en thuis eten, choc en op tijd naar bed want morgen weer vroeg op.

Velduilen

Vanmorgen als gebruikelijk vroeg op en naar Nabben. Eigenlijk weinig verschil met gisterochtend. In de lagune zwemt tussen de kuifeenden een vrouwtje toppereend. De zeehonden liggen als een logge hoop lijven op het strand. Na 2 uurtjes op de punt terug naar de vuurtoren en daar nog wat kijken. Een paar buizerds trekken laag over zee (gek gezicht!), achtervolgd door een jager. Eerst roept iemand grote, maar studie in de vogelgids doet ons die mening  bijstellen naar middelste jager. Een volgend groepje grote roofvogels komt aangevlogen. Een buizerd, een wespendief en niet een, niet twee, maar drie velduilen. Ze dwarrelen een paar keer rond als vlinders en landen vervolgens ergens in de duinen! Wat een gave beesten zijn het toch. Tegen 10 uur terug naar de camping. 's middags gaan we naar een ondergelopen steengroeve en vervolgens een haventje bij Klagshamn. De groeve zou goed moeten zijn voor eenden, maar levert alleen tafeleend en fuut als nieuwe soorten op. De haven valt ook wat tegen, de enige bijzondere waarneming is een schaars geklede rondborstige Zweedse schone die gefotografeerd wordt. We wandelen een stuk door een meidoornbos, maar er zijn maar heel weinig zangertjes te vinden. Halverwege begint het te zij te regenen dat de poncho aan moet. Via de supermarkt en flappentap om 17:00 terug op de camping. (Later zouden er niet minder dan 7 velduilen geteld worden)

Héél veel zangvogeltjes

Wederom vroeg op om bij zonsopkomst op Nabben te staan. De wind is vannacht gedraaid van Oost naar Zuidwest en de lucht is schoon gewaaid en geregend. Wat onmiddellijk opvalt is dat er minder sperwers zijn dan gisteren, maar je ziet er evengoed nog genoeg. Het 1e uur is wat stilletjes, maar dan barst het trekgeweld in alle hevigheid los. Wolken van 100-en vinken en sijsjes komen achter elkaar over. Daar tussen ook weer kwikstaarten, leeuweriken, piepers en ander grut. In de lagune zwemmen een heleboel zeehonden. Men telt er wel 60! Daar ook allerlei eenden en een middelste zaagbek. Een smelleken probeert een pieper te vangen maar faalt. Bij de vuurtoren zitten we ook nog een tijdje te kijken en te wachten op de deelnemers (en excursieleider) van excursie 2. We zien in die tijd een groepje kruisbekken en een 4-tal gierzwaluwen over komen. Ook komen zeker 40 wespendieven over, drijvende op de lichte thermiek. Terug op de camping besluiten we om op de hei te gaan zitten kijken naar de roofvogeltrek. Dit levert ons onder meer een zeearend en een aantal rode wouwen op.  Als het wat bewolkt raakt droogt de trek op. De rest van de middag hang ik wat rond op de camping. Zodra de zon er even doorkomt zie je admiraalvlinders (atalantas) vliegen. Alleen of in groepjes. Ook zie ik een kleine vuurvlinder op de hei. Morgenochtend ben ik excursieleider voor de Nabben-excursie. Rond 21:30 in bed, na de luifel afgebroken te hebben, die nu de wind gedraaid is niet veel nut meer heeft.

Sperwers en meer

Na een korte nacht om 5:30 op voor vertrek per fiets naar Nabben, de punt waar de grote oversteek naar Denemarken begint voor de vogels (en een golfbaan). Met het eerste licht staan we er klaar voor. Boven de green bidt een torenvalk, en algauw zien we de 1e sperwers. Ook horen en zien we witte-en gele kwikken, graspiepers en vinken. Maar wat het meeste opvalt zijn de grote aantallen sperwers. Je kunt niet kijken zonder er minstens 2 te zien. Na een uur of 2 beginnen ook de grotere roofvogels los te komen en zien we de ene na de andere wespendief vertrekken.even voor 9:00 uur staan we weer bij de vuurtoren. Er schijnt vanochtend een bokje te zijn gevangen en dat wordt aanstonds getoond. Dat is gebruikelijk blijkt. Bijzondere ringvangsten worden om 9 uur getoond. Erg leuk. Ook gaat nu het winkeltje van het vogeltrekstation open. Je kunt er kaarten en postzegels kopen, maar ook koffie en heerlijke kaneelbroodjes. Na de koffie via de supermarkt terug naar de camping. 's middags maken wet nog een wandeling langs de lagune achter de camping, dat levert nog een rode wouw op.

Falsterbo

Na een voorspoedige reis zaterdag 17 september omstreeks 15:00 uur gearriveerd op Camping Ljungens. Ik ben niet eens de laatste.  Tent opgezet, gegeten en om 20:00 uur het gebruikelijke rondje chocolademelk inclusief kennismaken. Op tijd naar bed want morgenochtend om 5:45 vertrek.

Visarenden en andere leuke dingen

Vandaag was er weer een leuke excursie van Vogelwacht Utrecht. Naar de Biesbosch met afdeling Utrecht Stad. Om 8:00 uur vertrokken we met 3 auto's met daarin totaal 9 personen vanaf het bekende punt bij de Galgenwaard. Even leek het er op dat zich een unicum voltrok, namelijk dat er meer vrouwen (5) dan mannen (4) mee waren, maar 1 man zou rechtstreeks naar ons eerste doel, Polder Harderhoek bij Werkendam komen. Inderdaad troffen wij elkaar daar en zo was het evenwicht hersteld. Het eerste wat we zagen was een hek vol graspiepers en héél veel ganzen en eenden. Verder grote- en kleine zilverreigers en lepelaars. We zijn maar gewoon het fietspad een eind opgelopen, onderwijl steeds kijkend wat er allemaal zat. Tussen de eenden zat een rare exoot. Guus bedacht dat het wel eens een roodschoudertaling kon zijn, en dat klopte. Er zaten, op wat kieviten en een enkele kemphaan na, opvallend weinig steltlopers. Terwijl we daar over stonden te praten riep iemand ineens 'Grote Roofpiet!!'. Het bleek een visarend te zijn. Voor mij nr. 187 op de jaarlijst. Terwijl we terugliepen naar de auto zag ik boven de rivier weer/nog een visarend vliegen, maar door dat ik wat ver achteraan liep (was even achtergebleven) zagen de anderen hem helaas niet. Verder waren er veel kwikstaarten. Gele en witte. Een sperwer kwam even onrust stoken tussen de vele zwaluwen die boven de kampeerboerderij fourageerden. Na een kort autoritje stoppen we bij een pad naar een kijkplatform. Dit platform is bezet, maar dat maakt niet uit. We zien een paar grutto's tussen de ganzen, en even later vlieft een slechtvalk over. Terwijl we daar naar staan te kijken komt eerst een en kort daarna een tweede visarend over. Even heb ik ze met zijn tweeen in een telescoopbeeld. Ik moet mezelf er aan herinneren dat in niet in Afrika sta, maar gewoon in de polder Hardenhoek in de Biesbosch in Nederland. Het is intussen lekker warm en zonnig geworden. We rijden weer een eindje en zetten de auto's op de parkeerplaats en lopen door de polder, via de dijk langs het biesboschmuseum naar het spaarbekken De Petrusplaat. Onderweg drinken we thee, koffie of limonade bij een terrasje gerund door 2 kinderen. Ze hebben lekkere drankjes en hun moeder heeft een heerlijke cake gebakken. In de polder zien we een wespendief en in de berm zit in een mooi web  een wespenspin. Bij de Petrus zitten een heleboel ruiende nijlganzen en daartussen een 3-tal casarca's. Ook zien we weer een visarend. Hij zit in een boom, maar wordt steeds weggepest door een buizerd. Een paar keer komt hij terug maar na 3 keer is hij het zat en wiekt langzaam weg. We wandelen terug naar de auto zonder verder nog spannende waarnemingen. We rijden naar Polder Maltha en lopen daar nog een rondje. Bij de hut is niet veel te zien. Aan het eind van de dijk, waar hij is doorgegraven, zitten we nog even te kijken. In een wilg in het water zit een visarend, en verderop vliegt er een over. Teruglopend vliegt een purperreiger op uit het riet.  Bij het gemaaltje bij de Witboomkil doen we een poging voor de cetti's zanger. Hij laat zich 2 keer kort horen en we zien een ijsvogeltje. Het is inmiddels half 4 geweest en we beeindigen de excursie. Om half 6 ben ik weer thuis, 3 soorten op de jaarlijst rijker. De stand is nu 189.

Zomaar op het dak (van de schuren) en in de tuin (van de buren).

Toen ik thuiskwam zat er in de plas op het dak van de schuurtjes een jonge witte kwik. Die plas die ligt daar omdat er geen grind meer op het dak komt. Schijnt beter te zijn tegen de uitdroging van de dakbedekking. Dat opent wel perspectieven, want als een witte kwik hem kan vinden, kan een grote gele hem natuurlijk ook vinden, net zoals ze het winkelcentrum hier 200 meter vandaan kunnen vinden... Ik zou het niet erg vinden om hem op mijn tuinlijst te hebben....

Jonge witte kwikstaart.

Even later, ik ben bezig die witte kwik te determineren (ik zie ze niet dagelijks en al helemaal geen jongen...), landt in de spar van de buren de residente jonge bonte specht op het voedernetje. Nou wil je dat eigenlijk helemaal niet zien natuurlijk, dat netje, maar ik denk, zonder voedernetje ook geen specht, dus vooruit maar.

Jonge grote bonte specht, te herkennen aan zijn geheel rode petje.

Double dip wordt double trip

Net als zondag de steppekievit werd ook de hop in Amsterdam later op de dag weer terug gevonden. Ik kon de verleiding niet weerstaan en ben na werktijd teruggegaan. En met succes. In de bouwput die de omgeving van het Shellgebouw Overhoeks nu is fladderde hij rond. Even op de weg zittend liet hij zich even mooi bekijken door de van Phil geleende verrekijker (Phil, bedankt). Voldaan toog ik voor de 2e keer op een dag huiswaards. Omdat ik toch moest wachten op de vertraagde trein heb ik me in de tussentijd maar getrakteerd op een lekkere pastamaaltijd. Thuis op de stoep bedacht ik dat ik mijn huissleutels op kantoor had laten liggen.Gelukkig heb ik altijd een reservesleutel in mijn portemonee zitten, dus kon ik toch gewoon naar binnen.

Foto's Lesbos en Witrusland

Volg de links voor foto's van Lesbos (22 t/m 29 april 2011) en Wit-Rusland (26 mei t/m 6 juni 2011).

Double dip

Zondag was ik in Flevoland. Gewoon om lekker te vogelen, maar ook om te proberen de daar gemelde steppekievit te zien. Dat mislukte helaas, al zagen we daarvoor in de plaats een zwarte ooievaar. Ook leuk. Vandaag tussen de middag een uurtje vrij genomen om de in Amsterdam ontdekte hop te proberen. Hij zit tenslotte vlak bij het CS. Helaas mislukt ook deze poging. Een double dip dus voor mij deze week.

Nachtzwaluwen

Gisteravond (vrijdag 8 juli) was er een nachtzwaluwexcursie van afdeling Doorn/Driebergen van de VWU naar de Leusderhei. Om 10 uur verzamelen 16 deelnemers zich op de parkeerplaats van het pannenkoekenhuis aan de Doornseweg. Bert van 't Holt, die het gebied al sinds 1975 inventariseert is onze excursieleider en vertelt van te voren wat over het gebied en over de nachtzwaluwen. Het gebied is militair oefenterrein en daarom normaal niet toegankelijk. Om kwart over 10 lopen we terrein in. Al vrij gauw zien en horen we een baltsende houtsnip 'niezend' overvliegen, en niet lang daarna het eerste roepje van een nachtzwaluw. Een mannetje vliegt op uit een den achter ons en blijft wat onrustig om ons heen vliegen, ondertussen steeds roepend. Hij komt zo dicht bij dat we zijn oogje kunnen zien. Omdat het net begint te schemeren kunnen we allen kenmerken, waaronder de witte vlekken op vleugels en buitenste staartpennen goed zien. Pas 10 minuten onderweg en al zo'n mooie waarneming!! Al gauw lopen we verder, want het vermoeden is dat het vrouwtje vlak bij op het nest, wat niet meer dan een kuiltje in de grond met maximaal 2 eieren is, zit. Het mannetje blijft ons een paar minuten volgen. Hij brengt ons weg tot de rand van zijn territorium. Ondertussen horen we aan de andere kant van het pad een ander mannetje zingen. Even later als we ongeveer op het hoogste punt staan (ca 50m boven NAP) horen en zien we tenminste 3 mannetjes zingen en roepen. Eentje komt steeds terug op het zelfde boompje, ongeveer 75 meter bij ons vandaan en steekt dan mooi af tegen de snel donker wordende lucht. Rond 11 uur wordt het stil, en na nog even van het uitzicht te hebben genoten - je kunt hiervandaan tot Veenendaal zien - keren we terug naar de parkeerplaats. Het is inmiddels helemaal donker geworden. Om even voor 12 uur zijn we terug bij de auto en om 10 over 12 ben ik weet thuis. Voldaan en met jaarlijst soort nummer 183 in the pocket. Het zal even duren voor ik weer zo mooi nachtzwaluwen zal zien...

Krekelzanger, 't kost wat moeite, maar dan heb je ook wat.

Vrijdag werd in de buurt van de stad Groningen een krekelzanger ontdekt. In het weekend had ik geen zin/tijd om er heen te gaan, en bovendien waren er werkzaamheden aan het spoor, waar door de reis, die normaal ruim 2 uur duurt, tegen de 3 uur zou duren, toch ff wat te veel van het goede. Daarom vanmorgen (Niet te vroeg, ik heb tenslotte vakantie) in de trein naar Groningen geklommen. Om kwart over 1 was ik ter plaatste en ik was de fiets nog aan het wegzetten toen ik 'm al hoorde. Even later had ik 'm ook in beeld. In eerste instantie ernstig verscholen tussen de takken van een hondsroos, maar na een half uurtje geduld verscheen hij even mooi in beeld. Ik heb ook een filmpje gemaakt, maar dat is een filmpje van de struik, met het geluid erbij.

Zo gaat het nou altijd...

Zoals je ziet kom ik al weer een tijdje niet tot bloggen. Ik zal het verhaal van Lesbos binnenkort (in enigszins telegramstijl) afmaken en ook het verhaal van Wit Rusland toe gaan voegen. Intussen is de jaarlijst al weer een behoorlijk stukje gevorderd. Gisteren (zondag 19 juni) een poging gewaagd de grauwe fitis in Alphen aan den Rijn te twitchen. Dat lukte, met wat geduld welliswaar, heel aardig. Ik had de trein van even voor 1 uur uit Bilthoven en was een klein uurtje later in Alphen. Daar een OV-fiets gehaald en al gauw fietste ik in de aangegeven wijk rond. Er waren meer vogelaars ter plaatse, maar hun gezellige gekeuvel en geklit in diverse groepjes gaf al aan dat de vogel niet in beeld was. Verschillende malen het wijkje omfietsen, een keertje links om, een keertje rechts om, hier en daar eens even luisteren, leverde niets op. Dan maar een poosje kletsen met deze en gene, er waren tenslotte genoeg (semi) bekenden. Tegen 4 uur, juist toen ik besloten had dat het maar weer tijd was om naar huis te gaan begon iedereen in auto's of op fietsen te springen of hard te rennen. De vogel was een eindje verder op weer gevonden! Op de brug over de Oude Rijn stonden we even later met zijn allen te luisteren naar een onverstoorbaar zingende grauwe fitis. Hem zien was nog even andere koek, maar een vriendelijke meneer aan de Frederik Hendrikstraat vond al die comotie wel leuk en liet ons in zijn tuin om beter te kunnen kijken en ja hoor, zwaaiend in de wind liet het beestje zich ongeveer een minuut lang goed bekijken. Alle kenmerken waren te zien. Duidelijke oogstreep, veel grauwer (hij heet tenslotte grauwe fitis) dan onze gewone fitis, vleugelstreepje. De zang er bij maakte elke twijfel overbodig. Soort 180 voor de jaarlijst, en 282 voor de lifelist, want dit was een lifer voor mij, is (wat mij betreft) onweerlegbaar binnen. Pas als de CDNA (Commissie Dwaalgasten Nederlandse Avifauna) hem beoordeeld heeft mag ik hem officieel tellen, maar dat is niet meer dan een formaliteit, het beestje is zo uitvoerig gefotografeerd en de zang door veel mensen vastgelegd. Overigens klopt de telling hier nu weer. Zal proberen dat zo te houden.

23 april, de dag van de ortolaan en turkse boomklever.

Om 8 uur aan het ontbijtbuffet, met heerlijke yoghurt, cornflakes, brood, jam, honing, kaas en worst, maar ook komkommer, tomaat, feta en olijven, wat ik dan weer niet zo bij het ontbijt vind passen. Om 9 uur vertrek richting de berg Olympus (elk grieks eiland schijnt zijn eigen Olympus te hebben) op zoek naar de turkse boomklever. Eerste stop is echter bij de Roodpootvalken die Bauke gistermiddag ontdekte in de buurt van de zoutpannen. Een mooi adult mannetje zit op fotografeerbare afstand, terwijl over ons hoofd 3(!) slangenarenden zeilen op de stuwing van de wind tegen de helling op.

Slangenarend 1 van de 3.

Roodpootvalk

Hierna verder naar Achladeri waar de turkse boomklever zou moeten broeden. Lesbos is de meest toegankelijke plaats in het Westpalearctisch gebied om deze soort te zien. Een echte must-see dus. We stoppen bij een vervallen schuurtje en lopen wat rond. 'De boom' ziet er wat verlaten uit, maar volgens de berichten zou hij zich elke 20 minuten moeten vertonen.

De nestboom van de turkse boomklever.

Ortolaan.

Helaas doet hij dat niet voor ons, maar er zijn genoeg andere leuke dingen te zien. Bonte- en withalsvliegenvangers zitten her en der verspreid, nachtegaal en europese kanarie zingen dat het een lieve lust is en Bauke (alweer, die jongen is scherp!) ontdekt een ortolaan.  Ook zijn er allerlei leuke plantjes te zien. Een mooi paars leeuwenbekje, vogelmelk, rood en blauw guichelheil en nog veel meer. Na 2 uur (of meer of minder, ik heb er niet op gelet). Verzamelen we ons weer om verder te gaan. Helaas vooralsnog dus zonder turkse boomklever. Met de ramen open om maar geen geluidje te missen rijden we verder. Diep beneden ons stroomt een riviertje. Hier broedt de grote gele kwikstaart. Een zeldzaamheid voor Lesbos. Als we uitstappen horen we even een boomklever-achtig geluid, maar we vinden de maker er van niet. Dan zoeken we de ggk. Die laat zich gelukkig wel zien op de afgesproken plaats. Terug bij de busjes hoort iemand staartmezen. We zien ze ook, maar ze zien er heel anders uit dan bij ons. Veel donkerder, met een zwart kinvlekje en een kortere staart. Wat studie leert dat hier de ondersoort A.c. alpinus voorkomt, de zgn. turkse staartmees. We hebben de turkse boomklever dan misschien nog niet gezien, maar wél de turkse staartmees. Hierna wordt het lunchtijd, dus op naar Agiasos. Wederom, ondanks dat het toch een beetje fris is eten we lekker buiten op een overdekt terras. De eigenaresse van het etablisement schuift zonder morren een rij tafels voor ons aan elkaar zodat we met zijn allen aan een lange tafel zitten.

Eten in Agiasos.

Wederom pasta met een biertje voor een paar euro's. Na de lunch even gauw bij het souvenir winkeltje tegenover het restaurant een kleinigheidje voor de collega's die thuis mijn werk doen gekocht. In het dorp zingt op een schoorsteen een blauwe rotslijster. Het klinkt wel een beetje als een merel, maar toch anders. Weer verder, nog steeds op zoek naar de tbk. Via een mooi wegje met prachtig uitzicht over het stadje rijden we verder naar boven.

Agiasos.

Op een mooi plekje zetten we de auto neer en lopen verder naar boven. Al gauw horen we weer het boomklever geluid en nu zien we ook de maker er van. Jawel, de turkse boomklever. Zijn roepje is wat ijler en korter dan dat van onze eigen boomklever. Hij laat zich kort, maar erg mooi door iedereen bekijken. De weg loopt door een mooi oud tamme kastanjebos. Overal bloeien mooie anemonen en andere bloemen. Dracunculus staat er volop maar is nog in blad. Na deze wandeling is het tijd om de terugreis te aanvaarden. Rond 7 uur zijn we weer thuis. Mooi tijd om even op te frissen voor we aan de borrel gaan. Vandaag maar binnen eten, want het was toch wel erg koud gisteravond, ondanks de terraskachels.

Lesbos. 22 april, reisdag maar ook 1e waarnemingen

Stipt om half 5 vanmorgen stonden Rien (Kordes, mijn reismaatje) en ik klaar voor de taxi. Deze was echter 10 minuten te laat omdat hij naar het verkeerde adres gestuurd was, waar hij vervolgens ons de schuld van gaf. Sukkel. Gelukkig was het niet druk onderweg zodat we toch met maar 5 minuten vertraging op Schiphol aankwamen. Hier stond de rest van ons reisgezelschap, totaal 12 deelnemers en 2 reisleiders al klaar om te gaan inchecken. Omdat een van de heren (Wim) problemen had met overgewicht van zijn bagage moest er wat gerommeld worden. Ik heb toen Steven (reisleider 1) zijn laptop overgenomen in mijn handbagage zodat zijn handbagage als ruimbagage meekon en hij een stuk bagage van Wim als handbagage kon meenemen. Natuurlijk was ik dat al weer vergeten op het moment dat we door de handbagagecontrole gingen en moest mijn rugzak nog een keer door de scanner. Gelukkig verder geen problemen. Hierna hoognodig tijd voor ontbijt en koffie. De 1e gelegenheid was Starbucks. Daar dus maar neergestreken, maar wel debiel duur. Bijna 20 euro voor 2 koffies en 2 broodjes... We moesten instappen bij gate D87, verder weg bestaat haast niet dus we hebben ook nog stevige ochtendwandeling gemaakt. Keurig op tijd (7:40 uur) vertrokken we. Ik had een plekje bij het raam en het was redelijk helder, heb dus lekker uit zitten kijken. Om 12:00 uur lokale tijd landen we op Mytiliny (een uur later dan bij ons) en om 1 uur zaten we in de busjes op weg naar Molivos. De temperatuur viel wat tegen, en het waaide nog al, maar het was wel mooi zonnig weer. Na een poosje rijden komen we aan bij een rivierarm die uitmond in een baai (op de kaart opgezocht, Dipi Larissos rietvelden). Hier is het eerste wat we waarnemen een cetti'szanger die explodeert als we de deur van de bus open doen. Verder o.a. gier- alpengier-, oever-, boeren- en roodstuitzwaluwen, balkankwikstaarten, ijsvogeltje, aalscholver, arendbuizerd en - verre - witwangsterns. Na een poosje kijken gaan we verder. Volgende stop is bij Mesa, aan de oostpunt van de baai van Kalloni. Hier vliegen witvleugel- en witwangsterns, leuk om te vergelijken en voor het eerst dat ik beide soorten zo goed kan zien. Op een van de brugpijlers alweer een ijsvogeltje (in NL nog niet een gezien dit jaar en hier 2 op 1 dag...). Vervolgens naar Skala Kalloni voor de lunch. Heerlijk op een overdekt terras aan het water. Pasta met een lokaal biertje (Mythos) 8 euro... Overal lopen zwerfkatten, waarvan veel hoogzwangere moedertjes. Sommige bedelen aan tafel, andere liggen gewoon midden op het terras.

Zwerfkatjes bedelen aan tafel

 Na de (late) lunch tijd voor nog wat vogelen. We rijden vanuit het stadje naar een klein pleintje met eucapyptus bomen, de zgn. Mini Soccer Pitch. Hier wonen de dwergooruiltjes. Eentje zit in de boom direct naast de bus, een andere in een boom verderop. Ze storen zich niet aan het feit dat ze lokale beroemdheden zijn en dutten rustig.

Dwergooruil

Na de dwergooruilen rijden we langs (en door) de Eastriver (Tsiknias hoor je nu officieel te zeggen, maar bij vogelaars bekend als Eastriver) wat grote- kleine en blauwe reiger oplevert. Overal zingen grauwe gorzen en zitten paapjes. Verder hoor je - zeker langs de rivier - op veel plaatsen de cetti's zanger. Bij de zoutpannen aangekomen zien we onze eerste steltkluten, kluten en flamingo's. Inmiddels wordt het tijd om naar het hotel te gaan om ons daar te installeren. We arriveren daar rond half 7. Rien en ik hebben een kamer met een 1-persoons en een 2 persoonsbed. Ik mag het grote bed, Rien neemt het kleine. Na nestelen tijd voor een drankje op het terras. De zon gaat onder en het wordt koud. Toch eten we vanavond buiten. Morgen maar binnen. Na lijsten om even na 10 uur moe maar voldaan na een dag vol indrukken in bed.

Voor vertrek naar Lesbos nog ff jaarlijsten (155)

Zondag 17 april met Chris naar Zeeland/Zuidholland geweest om zwartkopmeeuwen te filmen. Dat viel nog niet mee, maar wel mooi gezien, verder zwarte roodstaart (Utrecht CS) tuinfluiter, grote stern, regenwulp, en strandplevier aan de jaarlijst toegevoegd. (+6 dus)

Op donderdag 21 april 's morgens vroeg even met Frank Sidler (Secretaris Vogelwacht Utrecht) naar de Stulp om te proberen de daar gemelde Beflijsters en Fluiter mee te pikken. De beflijster lukte niet, maar wel fluiter, gekraagde roodstaart, bonte vliegenvanger en tapuit. 's Avonds onder het genot van een wijntje op een dakterras in Utrecht had ik zowaar mijn 1e 3 gierzwaluwen. Deze brachten de lijst op 155. Al vrij gauw hierna was het bedtijd omdat we de 22e 's morgens om half 5(!) door de schipholtaxi opgehaald worden voor vertrek naar Lesbos.

Telling in blog klopt niet meer... ('So what... hoor ik je denken)

Ik heb zojuist m´n jaarlijst bijgewerkt op DutchBirdAlerts, naar aanleiding van de waarneming van de boompieper van gisteren, en toen kwam ik tot de ontdekking dat ik de roerdomp, die hier nr 126 is, niet had geteld. Het werkelijke totaal van de lijst tot nu toe is dus 139. Hmpf, jullie maakt dat natuurlijk allemaal niet uit, maar lijstjes horen nou eenmaal te kloppen... Ik heb voor de grap ook meteen maar even gekeken hoever ik zonder al te veel ´extra moeite´ zo moeten kunnen komen. Ik kom dat op tussen de 190 en 195 soorten. Moet dus toch wel een beetje mijn best doen om die - voor mij - magische grens van 200 nou eindelijk eens te gaan halen.

Boompieper, ransuil en een memorabel feit

Vanmorgen met de cursusgroep van Frans van Bussel van de KNNV op excursie naar Heidestein in Zeist om de cursisten de verschilende vogelgeluiden in het veld te laten ondergaan. De beloofde appelvinken in het stukje park tussen station Driebergen-Zeist en Bornia laten het helaas afweten. Wel horen we een eerste zwartkop, mezen, tjiftjaffen, vinken, merels, boomklevers en kruipers. Ik kan me voorstellen dat het de cursisten duizelt. Dat is wel wat anders dan ze een voor een van een bandje horen... Op de hei horen we fitis, boomleeuwerik en dito pieper (138), en verschillende roodborsttapuiten. Op de ransuilenroestplaats zit nog 1 ransuil. Hij kijkt ons wat argwanend aan, maar blijft toch maar rustig zitten. Die is leuk voor de eeuwige maandlijst. Na nog een cappucino op het terras van de stationsrestauratie gauw naar huis, boodschappen doen, nog een beetje opruimen en koken. Vanavond komen mijn ouders voor het eerst in de ruim 6 jaar dat ik nu hier woon bij mij eten. Ik eet bijna elke week minstens 1 keer bij hun, maar dit was nog nooit gebeurd. Ik heb plannen voor een kaastaart met Hüttenkase, met een lekkere salade erbij en yoghurt met honing en gehakte pistachenoten toe.
De kaastaart lukt, de salade en het toetje zijn lekker. De wijn die zomaar iemand bij de Appie me aanraadde is inderdaad erg lekker (Stormhoek Chardonay-Viognier), kortom, een geslaagde dag afgesloten met een dito etentje.

1 april, blauwborst, fitis en zwartkop, géén grap.

Vanmiddag moet ik in Houten zijn voor mijn coaching en ik besluit daarna nog even naar Nieuw Wulven te gaan om te proberen (een van de) daar gemelde blauwborstjes te zien. Vorig jaar is het me om een of andere reden niet gelukt de soort in NL te zien, dat moet dit jaar beter kunnen. Na een goeie coachingsessie om 3 uur naar Nieuw Wulven. Al meteen bij het eerste plasje is het raak. Als ik afstap en op het bankje zit hoor ik iets 'niezen' onder in het lisdoddenstruweel. Na enig speuren zie ik tussen de begroeiing eerst alleen een roodbruine staart, dan alleen een stukje blauw, maar uiteindelijk een complete blauwborst (135). Hij zingt gelukkig ook een paar strofen. In de griendjes achter mij zingen fitis (136) en zwartkop (137), ook allen eerstelingen voor dit jaar. Op de terugweg even kijken bij Fort Rijnauwen of ik nou eindelijk de IJsvogel voor dit jaar kan gaan bijschrijven. Ik denk 'm wel te horen, maar wil toch voor de zekerheid ook de blauwe flits nog maar even zien. Helaas lukt dat laatste niet. Nog even afwachten.

Landje van Geijsel en Waverhoek. Véél grutto's en 1 zomertaling.

Met Annemiek en Maurice een middagje naar het Landje van Geijsel, thé place to be voor grutto's in deze tijd van het jaar, en omdat we toch in de buurt zijn, ook maar even naar Waverhoek. Op het landje véél grutto's, het is een gegrut van jewelste. Ook zitten er kemphanen, tureluurs en een 5-tal watersnippen (133). Bij de Waverhoek, of zoals het officieel heet 'Polder Groot Mijdrecht' zitten ook weer veel grutto's, tureluurs en kemphanen, 1 of 2 kluten, nog veel wintertalingen, ook nog wel wat smienten, slobeenden, krakeenden en 1 lepelaar. We besluiten de polder rond te lopen. Verschillende keren vliegt met veel misbaar alles op, duidelijk geagiteerd door een roofpiet. Helaas kunnen we die steeds niet in beeld krijgen... In een vanaf de weg onzichtbaar hoekje van de plas treffen we uiteindelijk de 1e man zomertaling (134) aan. Helaas maar kort, want weer gaat alles op en als iedereen weer een beetje gesetteld is vinden we hem niet weer terug. In de botshol kijken we nog even voor krooneenden, maar de wind staat in de verkeerde hoek waardoor de normaal luwe plekjes waar ze vaak zitten nu vol op de wind liggen. Via de scenic route over Kortenhoef en Hilversum en Bilthoven (doordat we bij de wegwerkzaamheden de oprit naar de A2 missen) weer naar huis. Ik wordt lekker bij het station in Bilthoven afgezet zodat ik gauw weer thuis ben en daarna meteen door kan naar de ouwe lui om schorseneren te eten.

Dagje eerstelingen

De weersvoorspellingen voor woensdag 23 maart waren goed, dus heb ik een groot deel van de dag vrij genomen om lekker naar buiten te gaan. Een rondje Noorderpark. Omdat ik 's morgens toch eerst even naar kantoor moest niet begonnen via de Stulp en Hollands Rading, maar via Fort Voordorp en tuincentrum Overvecht langs de nieuw aangelegde paden door voormalig bouwland naar Westbroek. Mijn boterhammetjes eet ik aan het Bert Bospad. Hier zie ik een ringslang in een slootje zwemmen. Een grote, zeker 60 cm lang, een volwassen beest dat weer wakker is uit z'n winterslaap. Verder hoozwevende ooievaars, een buizerd en een blauwe reiger. Een graspieper (128) piept. Ik had er vast al véél eerder ergens een gehoord of gezien, maar gewoon niet opgemerkt... Overal zingende tjiftjaffen. Teruglopend naar mijn fiets zie ik een harig beestje de slootkant in schieten vanaf het pad. Als ik voorzichtig ga kijken duikt een woelrat de sloot in, zwemt een stukje onder water, mooi zichtbaar in het heldere water en verdwijnt ergens in een holletje. Leuk, had ik nog nooit gezien. Via Oud-Maarsseveen en de Maarsseveensevaart fiets ik naar de Bnethuneweg. Hier hoor en zie ik mijn 1e boerenzwaluw (129) voor dit jaar. Bij de steenuilenboom wacht mij een verrassing. Met z'n tweetjes zitten ze heerlijk voor hun hol in de zon.

Een half uurtje sta ik ze te bekijken. In die tijd wordt er vooral veel gedut, maar ook even gepoetst. Wat zijn ze toch leuk! Op de Veenkade zie ik mijn eerste roodborsttapuiten (130) voor dit jaar. Een mannetje zingt en een vrouwtje scharrelt bij hem in de buurt om. Via het Tienhovenskanaal fiets ik uiteindelijk toch nog maar naar de Stulp. Bij het pluismeer is het rustig. 2 dodaarsjes en wat ganzen. Op de hei hoor ik voorzichtig een boomleeuwerik (131) zingen. In het berkenhoekje tussen het pluismeer en het drinkpoeltje roept een kleine bonte specht (132). Na enig speuren krijg ik haar zowaar ook in de kijker. Een paar minuten kan ik van het druk fouragerende spechtje genieten. Verderop op de hei is ook een paartje roodborsttapuiten in de weer. 

Nu wordt het jammergenoeg echt tijd om naar huis te gaan. Het wordt al weer fris en het is al na zessen. Om kwart voor 7 ben ik weer thuis. 4 nieuwe jaarlijstsoorten rijker

Supermaan en voorjaar

De supermaan van gisteravond. Zo supergroot vond ik 'm trouwens helemaal niet. Had vorige maand het gevoel dat ik 'm véél groter vond. Maar goed, wel even een foto gemaakt.

Vanmorgen even lekker een stukje omgefietst in de buurt. Bij de wilgen langs Hooge Kampse Plas zoemde het van de bijen. Allemaal hadden ze gele pofbroekjes aan van het stuifmeel.

Aan het Zuideinde van de plas zaten wat smienten te doezelen op de kant. Door de verrekijker heb ik een foto gemaakt. Die mooi groene veeg bij het oog van het mannetje had ik eigenlijk nog nooit goed gezien....

Hier zag ik ook 2 vlindertjes, kleine vosssen, druk doende met elkaar en de bloemetjes van het klein hoefblad. Voorjaar is echt de tijd van de bloemetjes en de bijtjes....

Nestkastenproject Groenekan

Dit voorjaar heeft Karst Kooistra samen met een aantal enthousiaste bewoners van Groenekan het plan opgevat om een hoeveelheid nestkasten op te hangen. Ik ben op zondag morgen gaan kijken wat ze allemaal aan het doen waren. Ik trof Karst, Henk-Jan, hun partners en kinderen en Thijs Pons van Groenekans Landschap in het bos Voordaan aan. Ze waren net koffie aan het drinken dus ik was precies op tijd. Na de koffie hebben Karst en Henk-Jan samen nog een paar kasten opgehangen, waaronder een vleermuizenkast aan een prachtige monumentale beuk

 

Ik ben benieuwd naar de resultaten van deze actie.

OVP met VWU, een dagje werken aan de jaarlijst.

Vandaag met de VWU naar de Oostvaardersplassen. Met een grote groep (21 man) vertrekken we om 8 uur vanaf de Galgenwaard. We beginnen bij het Jan van de Boschpad. Hier zitten behalve de bekende ganzen en eenden, wat grutto's (117), een mooi clubje kluten en na wat turen en speuren vinden we ook wat kemphanen (118). In het riet zit een rietgors (119) zijn melancholieke liedje te zingen. Bij het nieuwe bezoekerscentrum de Oostvaarder, dat inmiddels open is kijken we nog een poosje uit. Omdat je er wat hoger staat kun je ver het gebied in kijken. Jeroen ontdekt héél ver weg een zeearend (120). Hij zit in een boom, vliegt wat rond, kijkt eens even bij het nest, vliegt nog weer een stukje en landt tenslotte weer op het nest. Dichterbij, op de eilandjes voor het raam zitten kneutjes (121), kieviten, spreeuwen, een witte kwik (122) en een kleine plevier (123). Na een klein uurtje zijn we hier wel uitgekeken en vertrekken we richting de Dodaarsweg. Onderweg daar naar toe ziet Jeroen (die erg scherp is vandaag) in een van de electriciteitsmasten langs de trekweg een slechtvalk. Bij de Dodaarsweg zien we tenminste 2 maar misschien wel 3 ruigpootbuizerden en verschillende blauwe kiekendieven, meest vrouwtjes, maar ook 1 mooi adult mannetje. Verder verschillende torenvalkjes. De eerder gemelde grauwe gorzen vinden we helaas niet, wel veel groenlingen. Als ik even in de slootkant zak voor een broodnodige sanitaire onderbreking zie ik dat er een heleboel muizenholletjes zijn. Daar zit het voer voor al die roofvogels.... Intussen hoor ik ook verschillende graspiepers (124). We gaan weer verder. Volgende bestemming: de praambulten. Bij de grote praambult zit een tjiftjaf (125) te zingen. Verder is er niet veel te zien. Alweer in de verte een mogelijke zeearend, maar deze is zo ver weg dat we het er maar bij laten. Bij de kleine praambult zien we 2 vossen, en weer een zeearend, deze keer onmiskenbaar, hij vliegt op z'n gemakje in de verte voorbij en het is echt een vliegende keukendeur. Ik hoor staartmezen (over van groot naar klein gesproken...) en bekijk ze eens goed. De eerste die in mijn kijkerbeeld verschijnt is een mooie witkopstaartmees. Leuk! Nu op naar het bezoekerscentrum aan de Knardijk. We lopen naar de hut de schollevaar. We letten goed op, want we lopen links en rechts tussen het riet, dus baardmannetjes zouden mogelijk moeten zijn. Helaas geen baardmannetjes, maar wel.... een roerdomp (126) die gewoon op klaarlichte dag zit te hoempen! Het is jaren geleden dat ik dat geluid gehoord heb. Kippenvel!. Even later horen we ook nog een waterral (127) gillen. In de hut de schollevaar word duidelijk waarom die zo heet. Je zit midden in een grote aalscholverkolonie. Behalve de aalscholvers zitten er wat eenden. Teruglopend hebben we de oren gespitst voor baardmannetjes, maar helaas horen we ze niet. Terug bij de auto gaat ieder zijns weegs. Wij besluiten via het Bovenwater en de Oostvaardersdijk terug te rijden. Wellicht valt er nog een rosse stekelstaart of iets anders leuks aan de daglijst toe te voegen. Helaas lukt dat niet. Om 17:00 uur terug in Utrecht en 18:00 uur weer thuis. Een lekkere dag, die ondanks dat hij koud en donker begon toch een hoop leuke nieuwe jaarlijst soorten opleverde

Middelste bonte specht en zwermende spreeuwen

Vrijdag werd in Amelisweerd een middelste bonte specht gemeld. Vorig jaar zat er een in de Ridderoordsebossen bij Maartensdijk. Niet eerder dan zondag had ik tijd om eens even te gaan kijken. Toen ik aan kwam stond er een iemand met een telescoop, maar die stond naar niks te kijken. Na een half uurtje rondgedrenteld te hebben kwam het verlossende woord.

'Hij is in beeld'. Inderdaad, daar zat 'ie, hoog in een eik. Jaarsoort nr 116 is binnen. Eerst was hij erg bewegelijk maar op een gegeven moment ging hij even zitten poetsen. Hier heb ik een klein filmpje van gemaakt

Aan het eind van de middag ben ik met mijn ouders naar de zwermende spreeuwen bij Hoograven in Utrecht gaan kijken. In eerste instantie dacht ik dat we op de verkeerde plaats waren. Er was geen spreeuw te bekennen, maar na een poosje kwam een klein troepje aangevlogen en lande in de boom waar we ongeveer onder stonden. Toen dacht ik dat we dus te laat én op de verkeerde plek waren omdat het leek of ze gingen slapen. Vervolgens kwamen er meer troepjes aan, die ook eerst allemaal in de bomen gingen zitten. Maar opeens ging alles op de vleugels en begon de show. Draaiend, kantelend en kerend gingen geweldige wolken spreeuwen door de lucht. Regelmatig kwam een sperwer of slechtvalk de boel nog even extra opjagen wat nog meer spektakel tot gevolg had. Een prachtig gezicht met als enig nadeel de poepjes die de spreeuwen massaal laten vallen. Het klinkt op de auto of het hard regent. Ook mijn jas en pet zijn enigszins bespetterd geraakt. Zie hier en hier voor een paar filmpjes die ik gemaakt heb van deze show.

GGPR, drie maal is scheepsrecht

Chris belde en mailde of ik zin had om zondag 27 februari nog een keer naar de GGPR te gaan. De weersvoorspellingen waren niet hoopgevend, met veel regen en wind. Op de gebruikelijke tijd in Alphen regende en waaide het ook, maar we zijn toch maar gewoon gegaan. Het ging als maar harder en harder regenen, maar hoe dichter we bij Zeeland in de buurt kwamen hoe lichter de lucht werd. Wonder boven wonder werd het ter hoogte van de Grevelingendam droog en op de Zeelandbrug scheen zelfs de zon! In Colijnsplaat troffen we -behalve de GGPR- oa Wietze Janse. Hij was samen met nog een paar vogelaars langs de rietkraag langs de kreek gelopen en stond mooi dicht bij. Wij hebben dat toen ook maar gedaan, waardoor Chris mooi kon filmen en ik wat digiscoop-plaatjes kon maken.

Na een klein half uurtje had Chris hem in alle standen en houdingen voldoende gefilmd en gingen we verder. Volgende soort op Chris zijn verlanglijstje was witbuikrotgans. Deze vonden we eerst bij Scharendijke, een groepje van een stuk of 4 tussen gewone rotganzen en brandganzen. Later troffen we aan de binnenkant van de Brouwersdam nog een troep van ruim 20 exemplaren. Deze lieten zich ook aardig filmen en fotograferen. In de spuikom aan de binnenkant van de dam zwom ook een aantal 4 of 5, dat was een beetje lastig te tellen, zeehonden. Dat had ik nooit eerder gezien. Aan de buitenkant zie je ze eigenlijk altijd wel. Verder leverde de dam niet zo veel meer op. Het haventje van Stellendam leverde nog een paar kuifduikers op, maar de toppereenden die er 14 dagen geleden zaten waren weg.

Grote Geelpootruiter 2e poging

Een maand na de 1e (mislukte) poging ga ik voor de 2e keer proberen de grote geelpootruiter (ggpr) te twitchen. Afdeling Utrecht-stad van de Vogelwacht gaat vandaag op excursie naar de Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden en deze excursie begint op de plek waar de ggpr nu al weer een aantal weken vertoeft. Om 7 uur (aargh, wat vroeg, gelukkig is moeder zo lief me even te brengen, scheelt toch 3 kwartier fietsen.) vertrekken we vanaf de Galgenwaard. Een kleine 2 uur later staan we in Colijnsplaat oog in oog met de ggpr die druk fourageert in zijn slootje. Wat ver weg, maar allengs dichterbij, zodat alle diagnostische details uiteindelijk goed waarneembaar zijn. Lange gele (dûh, waar zou ie z'n naam aan te danken hebben...) poten, en verder redelijk lijkend op groenpootruiter. In de buitenhaven van Colijnsplaat is een troep sneeuwgorzen gemeld. Die zijn volgend op de verlanglijst voor vandaag. Al gauw staan we met een internationale groep (een groep vlamingen is ook hier op excursie) vogelaars te kijken naar deze charismatische vogeltjes die rondscharrelen tussen de vegetatie. Een langsvarend bootje jaagt ze op, maar na wat rondzwieren landen ze achter ons, wat mij in eens 1e rangs uitzicht geeft. Kees, Een van onze excursie deelnemers was een uurtje later en sluit nu aan. we rijden nog even terug langs de ggpr zodat ook Kees hem op zijn lijstje kan bijschrijven. Hierna gaan we terug richting Zierikzee en Plan Tureluur. Vanuit de auto zien we een kleine zilverreiger. In de Flaauwers en Weversinlagen zien we op een eilandje een slechtvalk zitten. De scholeksters die het eilandje delen vinden hem niet eng, tot hij opvliegt. Ineens gaan dan ook zij allemaal op de vleugels. Verder hier bergeenden, pijlstaarten, slobeenden, smienten, wintertalingen, kuifeenden en tafeleenden en een enkel nonnetje. In het andere deel aan de andere kant van het dijkje een troep rotganzen. Verderop in de luwte van de dijk nog veel meer eenden, rosse grutto's, zwarte ruiters, kieviten, tureluurs en nog een slechtvalk.

Langs de elkerzeeseweg zit een grote gemengde troep ganzen, kol, grauwe, brandjes en ook zo'n 200 rietganzen. Leuk om die weer eens te zien, het is jaren geleden dat ik die in een behoorlijk aantal gezien heb. Hierna rijden we naar de stolpweg, een plek waar volgens de berichten tot 4 velduilen zouden moeten zitten. We spieden en speuren, maar het levert slechts een torenvalk op. Wel eentje die zeer fotogeniek is...

Bij plompetoren vinden we de gisteren gemelde troep brandganzen, inclusief de 2 roodhalsganzen.

Die velduilen zijn toch wel erg aanlokkelijk. Daarom keren we terug op onze schreden en doen nog een keer de Stolpweg aan. Deze keer vind ik eerst 1 en even later nog een 2e velduil. Wat een fraaie beesten!! Ze zwenken en zwalken als vlinders. Het zonnetje en een zingende veldleeuwerik maken het alleen nog maar aangenamer. Na een poosje laten we de uilen weer met rust en gaan verder richting de Brouwersdam. In de spuikolk spelen een paar grijze zeehonden. Op zee veel middelste zaagbekken, brilduikers, eiders en zwarte zeeeenden. Ook een paar roodkeelduikers, maar die zitten ver weg. Op de dam zelf, scholeksters, kanoeten, steenlopers en een ennkele paarse strandloper. Als laatste doen we nog het haventje van Stellendam. Het is laag water, dus de vogels op de zandplaat zitten ver weg. We zien kluten, rosse grutto's bonte strandlopers en tureluurs. In de kreek zwemt een eenzame kuifduiker. In de plas waar de hut de scholekster op uitkijkt liggen een boel eendjes. Kuif-, tafel, krak, maar ook toppers. Ook al weer een soort die ik in geen jaren gezien heb. Al met al een leuke dag, ondanks de kou, want koud was het zeker!!!

test

Testberichtje om te kijken hoe het werkt met de app.

Published with Blogger-droid v1.6.6

Blauwe kieken en meer in Oostvaardersplassen

Ondanks het grauwe weer vandaag op stap met Meriam en Frank van de Vogelwacht, doel is Oostvaardersplassen. We vertekken rond half elf uit Bilthoven, na eerst nog even de appelvinken in de boom voor Frank zijn huis te hebben bekeken. We beginnen op de Dodaarsweg, hier is een perceel ingezaaid met een speciaal zadenmengsel om het aantrekkelijk te maken voor akkerbewoners, zowel gevederde als behaarde. Hier treffen we een waar walhalla, minstens 4 vrouwtjes blauwe kiekendief, 2 ruigpootbuizerden, verschillende gewone buizerden, torenvalken, 11 grote zilverreigers, kraaien met daartussen 1 bonte, 3 wilde zwanen en nog veel meer. Jammer dat het zo donker is. Met een zonnetje er op zou het nóg leuker zijn. Via het nieuwe bezoekerscentrum de Oostvaarders, waar we een broodje eten, naar het Jan vd Boschpad. Hier zitten een heleboel kieviten, maar verder niet zoveel. In de bomen langs het pad een grote groep vinken, kepen en een paar appelvinken. Hierna rijden we naar het gemaal De Bloqc van Kuffeler. Hier willen in de spuikom nog wel eens leuke eenden zitten Nu zit het vol met futen, een paar kuifeenden en 1 nonnetje. In het haventje meer kuifeenden, wat tafeleenden, een dodaars en een 2-tal slobeenden. Langs de Oostvaardersdijk op allerlei plaatsen meer futen, kuif- en tafeleenden. In de plassen aan de binnenkant van de dijk grote hoeveelheden nonnetjes en grote zaagbekken. Dat rose van de mannetjes grote zagers lijkt haast lichtgevend. Mooi!! In het bovenwater 3 rosse stekelstaarten en ook 3 brilduikers, bijna 200 nonnetjes en een grote groep slobeenden. Bij de Kitsweg vliegt een man blauwe kiek over. Een macho, want de meeste mannetjes vinden het hier te koud en overwinteren verder zuidelijk. Aan de Praamweg een buizerd.

Helaas geen ruigpoot en ook geen klapekster. Verderop in het arendbuizerdveldje een paartje wilde zwanen. Vanaf de grote praambult is niet veel te zien, alleen wat spreeuwen en kraaien. Hier houden we het voor gezien. Om 5 uur ben ik weer thuis.

Ransuilen

Naar aanleiding van een tweet van een vriendin die vorige week zondag tijdens het wandelen 4 ransuilen in het Panbos vond ben ik daar vanmorgen ook maar eens even op zoek gegaan. Na enig zoeken vond ik inderdaad de genoemde boom, vooral door de hoeveelheid braakballen die er onder lag. Enig turen leverde 4 rustig slapende uilen.


Ik vind het verbazend dat de uilen daar gewoon zitten te pitten, ondanks de drukte, compleet met voetballende kinderen en loslopende honden. Die loslopende honden maken er wel een vieze boel van. Je moet steeds opletten niet ergens in te trappen. Later op de middag ben ik nog even terug gegaan en heb nog een paar foto's gemaakt. Een uil was wakker en zat wat te poetsen en te krabben. 

Als je op de onderste foto goed kijkt kun je 3 van de 5!, want ik ontdekte er in de betere lichtomstandigheden zowaar nog eentje, uilen zien zitten. 2 kijken omlaag, de 3e kijk je op zijn rug/achterwerk.



Grote geelpootruiter (nót)

Vandaag na hele lange tijd weer eens vogelen met Chris en Paul. De bedoeling is de grote geelpootruiter, die al weken in Zeeland, in de buurt van Colijnsplaat vertoeft, te gaan zien, en indien mogelijk, te filmen. Vol goede moed vertrekken we om even voor 9 uur uit Alphen a/d Rijn en rijden zonder enig probleem naar de plek waar hij gister ochtend voor het laatst is gezien. Helaas is daar nu niks te zien, zelfs geen tureluur. We zien verschillende auto's langzaam rijden, even stoppen, en weer verder rijden. Ongetwijfeld allemaal vogelaars  op zoek naar de grote geelpootruiter. We stappen even uit en kijken uit over de Oosterschelde. Hier lopen wat tureluurs en een paar zwarte ruiters die allemaal stuk voor stuk aan een zeer nauwkeurig onderzoek worden onderworpen maar helaas toch echt zijn wat ze zijn. Na een goede anderhalf uur vruchteloos zoeken erkennen we ons verlies en gaan verder op zoek naar andere leuke dingen. Bij Plompetoren zit een mooi groepje kluten te rillen in de wind met de kop in de veren en bij de Prunjepolder zitten wat ganzen, maar de aantallen vallen wat tegen.

Bij een watermolentje in Moriaanshoofd zit een kleine zilverreiger te kleumen in de luwte van het dijkje en in een poeltje langs de slikweg fourageert een 5-tal lepelaars. Een leuke waarneming voor begin januari. In een troep brandganzen op een akker langs de Delingsdijk/hoek Slikweg ontdek ik een roodhalsgans mooi vooraan. Dit zijn zo wel de krenten hier dus gaan we weer langzaam Noordwaards via de Brouwersdam. In de spuikolk aan de zeekant zwemmen twee grijze zeehonden, die druk aan het vissen zijn. Verschillende keren komen ze boven met een lekkere vis. Op de basaltblokken scharrelen wat paarse strandloper en een drieteenstrandloper scharrelt gevaarlijk dicht bij de auto's.

Op zee zwemmen veel brilduikers, wat middelste zaagbekken en ook - mooi dichtbij - een aantal zwarte zeeëenden, de mannetjes goed herkenbaar aan de gele vlek op de bovensnavel, de vrouwtjes aan hun lichte wangen. Twee kuifduikers laten zich tussen de golven af en toe bekijken, evenals een roodkeelduiker. Halverwege de dam steken we over naar de binnenkant om te kijken of we de witbuikrotganzen kunnen vinden. We treffen een troepje van een stuk of 10 rotganzen met daarin 4 overduidelijke witbuiken. Heel voorzichtig kruipt Chris uit de auto, zet zijn statief op en is bezig daarop zijn filmcamera te monteren als een Belg (!) met zijn auto ongeveer op de ganzen parkeert om een foto te maken. Hiervan zijn ze uiteraard niet gediend en dus vertrekken ze. De man maakt een verontschuldigend gebaar, maar 'een beetje dom' is het wel. Chris baalt en laat dat ook merken. De man begrijpt het niet zo erg geloof ik. We rijden nog wat rond in de weilanden achter Goedereede en Havenhoofd, maar ook hier zijn de aantallen ganzen opvallend laag en zien we alleen nog een grote troep brandganzen. Ik denk dat alle ganzen voor de sneeuw uit naar het Zuiden zijn gevlucht. Het is inmiddels een uur of 3. Mooie tijd om zolangzamerhand de thuisreis weer te aanvaarden. Om even na 5 uur (helaas nét te laat voor de trein van 7 over 5, die wegrijdt als wij aankomen) zijn we weer in Alphen a/d Rijn. Het was een heerlijke en gezellige dag vogelen. Het moet zeker niet weer meer dan een jaar duren voor we dat weer een keer doen. De jaarlijst is flink aangevuld, ondanks het gebrek aan ganzen en zwanen, en staat nu op 82.

Weer waterspreeuw.

Als rechtgeaarde jaarlijster kan ik de makkelijke kans op een vinkje achter de soort Waterspreeuw natuurlijk niet laten liggen. Daarom ben ik vandaag opnieuw naar de Amsterdamse Waterleidingduinen gegaan, waar die van vorig jaar nog steeds zitten. Bij de ingang kom ik Mark Plomp (@Natuurdigitaal) en Eric Menkveld tegen, ook op weg naar de waterspreeuwen. Het is nog steeds flink glad, maar een stuk beter begaanbaar dan vorige week. Bovendien weet ik nu de weg en heof ik niet meer te zoeken naar het goeie paadje. Al snel zijn we bij de verdeelvijver. Hier zit de 1e van de 2. Hij roept een paar keer, maar algauw is hij de aandacht van een paar kraaien beu en vliegt weg. Da's gauw gepiept, of liever gezegd getwitcht, maar dat zou jammer zijn van al de reistijd en het geld. Daarom lopen we verder naar het kanaaltje, waar we het 2e exemplaar vermoeden. Inderdaad, verder dan vorige week, maar langs het zelfde kanaaltje zit nummer 2 druk te poetsen. Hij lijkt er een beetje voddig uit te zien, maar als alle veertjes weer recht zitten en hij verder gaat met fourageren, is er niks meer te zien van enige voddigheid. Gelukkig, het zou jammer zijn als ze het hier niet overleven. Er is tenslotte voldoende te eten, en om dat te bewijzen begint hij weer te fourageren en komt met het ene na het andere lekkere hapje boven. Het is grappig te zien dat hij voor elk hapje terug op de kant komt, het en afspoelt en dan pas opeet.