Steppeklapekster, nr. 229.

Jaaaa, eindelijk kan er weer eens getwitcht worden... Afgelopen zaterdagavond werd er aan de Zuidkant van Texel een Steppeklapekster (Lanius palliddirostris) ontdekt, de 2e voor Nederland. De vorige dateert van 1994... Met dichtgeknepen billen gewacht en gehoopt dat hij er vandaag nog zou zitten. Zondag andere afspraken, maandag en dinsdag werkverplichtingen, maar vandaag kon het. En gelukkig werd hij vanmorgen om even over acht uur gemeld. Met de 1e trein na negen uur (jawel, ons ben zunig) richting Den Helder en Texel. Om half twaalf de boot op en om twaalf uur oog in oog met wat nog het best te omschrijven is als een vuilig bruine klapekster... Wat een fraai beest. Grote snavel, en waar onze klapekster scherp grijs-wit-zwart gekleurd is, is deze mooi zacht beige en grijsbruin. Hij is supermak en laat zich van alle kanten uitstekend bekijken. Hij heeft een vast uitkijkpunt op een met groen doek afgedekte hoop bloembollen.

 Je zag hem er verschillende keren vanaf duiken, maar steeds kwam hij weer terug. Hij kwam ook weer even in de struikjes op het dijkje zitten, precies toen het zonnetje even doorbrak.

Maar algauw weer terug naar de uitkijkbult. Op eens is hij weg, maar even later komt hij zwaarbeladen met een grote veldmuis aangevlogen en landt onder in het struikje op de dijk. Lange tijd is hij vervolgens bezig de muis op te prikken op een takje. (zie filmpje) Al vrij gauw is er van de muis niet veel meer over dan een wat bloederige massa met wat sliertjes vacht en een staartje. Het kopje plukt hij er als eerste af en wat hij er mee doet is niet helemaal duidelijk, het lijkt of hij het ergens apart opbergt, maar hij komt likkebaardend weer te voorschijn... Hij heeft het dus misschien ook wel opgegeten... Ik hoor van een lokale vogelaar dat de Zwarte ooievaar die al sinds augustus op het eiland zit vandaag nog vlak in de buurt gezien is. Die ga ik dus ook nog even proberen. Helaas zit ie niet meer op de plek van vanmorgen. Aangezien er een harde Zuidwester staat, pal tegen als je naar de boot fietst ga ik niet al te ver. Alles wat ik lekker met de wind mee zoef moet ik ook weer terug ploeteren... De akkers zitten, net als eerder vandaag op het vaste land, allemaal vol met Koperwieken, Kramsvogels en ik geloof dat ik nog nooit zoveel Merels gezien heb.... Ik bekijk ze nauwkeurig, je kunt tenslotte nooit weten of er stiekem een Beflijster tussen zit... Ik haal bij de pont een portie frietjes, met de bedoeling die op de boot van drie uur op te eten, maar het waait inmiddels zo hard dat meer dan de helft overboord waait. Wat overblijft is al gauw koud.... Ik haal nog precies de trein van vier over half vier en ben om kwart voor zes weer thuis. Een lekker gevoel, een geslaagde twitch!