dag 4. halve dag excursie naar Portilla del Tietar en Las Cansinas

Omdat voor in elk geval vanmorgen erg slecht weer is voorspeld is besloten pas vanmiddag op excursie te gaan. Daarom gaan we vanmorgen eerst maar eens boodschappen doen bij de Carrefour in Plasencia. We weten nu hoe we er komen moeten. In de winkel zie ik verschillende mede KNNV-ers ook hun boodschappen doen. Rond 1 uur vertrekken we met 3 auto's richting Villareal de San Carlos, maar slaan vlak daar voor linksaf op de EX 398. Al gauw stoppen we even en vinden we de verfstuifzwam waar Leo over verteld heeft. Als het begint te druppelen stappen we weer in en rijden verder tot het eerste gierenkijkpunt. Hier is een afdak van waaronder je prima droog kunt kijken. Dat is maar goed ook want het begint maar weer eens te regenen. We zien verschillende vale gieren op hun nest, maar ook 1 aasgier, die enigszins mistroostig in de regen zit te zitten.

Na een kwartiertje kijken gaan we verder naar het volgende kijkpunt, voorbij de stuwdam. Het is een mooie kronkelige weg. Na nog weer even een stevige plensbui afgewacht te hebben in de auto kijken we een poosje bij het uitkijk punt. Ook hier is weer een afdak, maar de zon breekt zowaar door, dus kijken we lekker buiten. Er zijn 2 zwarte ooievaars en de vale gieren zitten allemaal met hun vleugels gespreid om ze te drogen in de zon en de wind.

Al gauw zie je ze een voor een opstijgen om lekker te gaan zweven en wat te eten te gaan zoeken. Op de rots achter de kijkhut zie ik kort een paartje grijze gors. Een vreemd geluid trekt mijn aandacht. Het klinkt een beetje fazantachtig, maar die komen hier niet voor. Het moet een rode patrijs zijn. Na wat speurwerk vinden we hem. Aan de overkant van de rivier op een uitstekende rots staat hij luid te verkondigen dat dit zijn territorium is. Een andere antwoord onzichtbaar. We rijden verder naar een wegje dat naar Las Cansinas de la Rosa leidt. Hier stappen we uit om even rond te lopen, wat eindelijk kan zonder regenkleding, aangezien de zon nu echt lekker doorgebroken is. Er zit een kleine plevier die ons daar duidelijk niet wil hebben en probeert ons weg te jagen door onze aandacht te trekken. We lopen dus maar gauw verder. Hier staan kurkeiken en op de afgevallen takken groeien onder andere oesterzwammen en voorjaarshoutzwammen. Een algerijnse zandloper houdt zich ook goed verborgen maar Rob vindt hem toch. Terug onderweg naar de camping ontwikkeld zich een geweldige onweersbui, die losbarst als we net 30 seconden weer binnen zijn, net nadat we Rob bij zijn tent hebben afgezet.

Als we dat niet hadden gedaan was hij op die 100 meter lopen totaal tot op het bot doorweekt. De bliksem slaat ergens in de buurt in en de regen overstroomt het toiletgebouw, maar 's avonds zitten we buiten choc te drinken.