Het is helemaal niet zulk spaans weer meer vandaag. Bewolkt, koud en winderig. Met een man of 10 rijden we net als gisteren naar Villareal de San Carlos, waarvandaan we vandaag de gele route gaan lopen. Het is ontzettend druk op de parkeerplaats en in de straatjes van dit miniatuurdorpje. We vragen ons af waarom. Het blijkt boomfeestdag te zijn en iedereen komt een boompje planten. Wij wringen ons door de massa en na allemaal even achter zekere deur geweest te zijn vertrekken we eindelijk. Ik heb me als excursieleider aangemeld, dan ben ik in elk geval van die verplichting af. Al gauw horen we nachtegaal en cettis'zanger, en even verder op zitten 2 roodborstjes om het hardst tegen elkaar op te zingen. We vinden qua planten in 1e instantie niet veel anders dan gisteren, maar na ongeveer een kilometer (en een uur, die plantenlui zijn niet vooruit te branden) vinden we de witte astragalus waarover gisteren gerept werd. Een geval met grote witte bloemtrossen als van een acacia, maar dan niet hoger dan een meter en kruidachtig ipv houtig. Qua vogels is het dankzij de wind niet bijster spannend maar op een gegeven moment krijgen we zicht op een gierenrots waarop we een aantal paartjes vale gier op nest treffen. Bij het uitzichtpunt (met bankjes) met zicht op de gieren is het koffietijd. Na de koffie vinden we uitgebloeide fritilaria lusitanica en narcisjes die niet op naam te brengen zijn. Bij de splitsing in het pad nemen de plantenlui de lus terug richting bezoekerscentrum terwijl de vogelaars nog een eindje verder lopen. Dit laatste wordt beloond met op ooghoogte voorbij zwevenden vale gieren en lunch bij een watervalletje. Als we terug zijn bij de splitsing voorspel ik dat de plantenlui nog geen 300 meter verderop zullen zijn. Inderdaad treffen we ze binnen een paar minuten, maar wel bij een bijzondere vondst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten