Waterspreeuw

Al wéken wilde ik een keer naar de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD), naar de daar bivakerende Waterspreeuwen, maar alsmaar kwam het er niet van. Dan is de kerstvakantie dus die ideale gelegenheid om de schade in te halen. Dus klom ik vanmorgen om 9:25 (het blijft tenslotte vakantie) in de trein om via Utrecht en Leiden af te reizen naar Heemstede. Daar een OV fiets opgehaald en vervolgens per fiets verder naar uitspanning 'de Oase', aan de rand van het duingebied. Hier de fiets geparkeerd, aangezien je er a) met de fiets niet in mag en b) het er toch niet te fietsen was zo glad. Hier bleek dat je een dagkaart moet kopen om er in te mogen... Wat een gedoe. Voor moderne mensen was de kaartjesautomaat niet geschikt; alleen met muntgeld betalen... Dat had ik niet dus aan de toevallig passerende boswachter gevraagd wat te doen: Bij de Oase kopen en als ze 't daar niet hebben gewoon zonder kaartje naar binnen. Ik weer terug naar de Oase. Hadden ze daar geen dagkaartjes meer. Er zaten een stel jongelui die 'al klaar' waren. Een van hen gaf mij zijn kaartje. Aardig!! Dus: op naar de Waterspreeuw. Dat was nog een hele operatie, want het was hier en daar spekglad in het bos, waardoor je beter door de rulle sneeuw kon lopen, wat dan wel weer extra zwaar was. Bovendien liep ik met de telescoop te zeulen, die achteraf helemaal niet nodig was, maar je kan er soms maar beter mee dan om verlegen zitten. Gisteravond had ik de punten waar het beest het laatst gezien was (ook gisteren) al in de GPS gezet, maar kon dat niet helemaal vinden... Bleek een paadje gemist te hebben. Dus na enige omzwervingen en geploeter buiten de paden, kwam ik dan toch bij het juiste kanaaltje terecht. Hier trof ik al gauw een mooi dichtbij de doelsoort van de onderneming aan. Rustig fouragerend, en zich niets aantrekkend van passerende wandelaars en vogelaars zat 'ie aan de overkant van het kanaaltje, leuk zijn gedrag demonstrerend door afwisselend te snorkelen (alleen koppie onderwater) en te duiken, steeds met een hapje bovenkomend. Even later vloog hij weg richting watervalletje en dus ging ik maar op zoek naar zijn maatje, een paar honderd meter verder op. Ook deze liet zich van zeer dicht bij bekijken en fotograferen. Hieronder een paar foto's en een filmpje.